1. Sasedane Rama Yusak wong Israel tumuli padha neges marang Sang Yehuwah: “Panunggilan kawula sinten ingkang kedah ngrumiyini nglurug perang nglawan bangsa Kanaan?”
2. Pangandikane Sang Yehuwah: “Taler Yehuda kang kudu nglurug, satemene nagara iku wus Sunulungake ing tangane.”
3. Yehuda banjur ngajak Simeon sadulure: “Payo padha bebarengan nglurug menyang ing pandumaning undhianku, padha nglawan perang marang wong Kanaan, dene aku besuk bakal uga genti mbiyantu kowe nglurug menyang ing pandumaning undhianmu.” Simeon banjur maju perang bebarengan karo Yehuda.
4. Taler Yehuda banjur mangkat, Sang Yehuwah nuli ngulungake wong Kanaan lan wong Feris ing tangane, temah padha kagecak ana ing Bezek, sepuluh ewu kehe.
5. Sang Prabu Adhoni-Bezek kepranggul ana ing Bezek, tumuli ditempuh perang, tuwin wong-wong Kanaan lan wong Feris padha disorake.
6. Nanging Sang Prabu Adhoni-Bezek keplajeng, banjur dioyak temah kecekel, sarta jempolaning asta lan sampeyane padha diprotholi.
7. Pangandikane Sang Prabu Adhoni-Bezek: “Suwaunipun wonten ratu pitung dasa sami ndlosor wonten ing sangandhaping meja kula, ngukupi sisaning tedha, sadaya sami kaprotholan jempolaning tangan lan sukunipun; kadosdene ingkang sampun kula tindakaken, inggih makaten pamalesipun Gusti Allah dhateng kula.” Prabu Adhoni-Bezek mau tumuli digawa menyang ing Yerusalem lan seda ana ing kono.
8. Sawuse iku bani Yehuda banjur perang nglawan Yerusalem, nganti bedhah, kutha iku banjur ditumpes klawan landheping pedhang lan dilebur klawan geni.
9. Sawuse mangkono bani Yehuda banjur nglurug perang nglawan wong Kanaan, kang manggon ana ing pegunungan, ing Tanah Negeb lan ing Dhaerah Pagunungan.
10. Yehuda tumuli nglurugi wong Kanaan kang manggon ana ing Hebron -- jenenge Hebron biyen Kiryat-Arba -- sarta ngesorake Sesai, Ahiman lan Talmai.
11. Saka ing kono banjur nempuh pendhudhuk ing kutha Dhebir, Dhebir iku maune aran Kiryat-Sefer.
12. Ana pangandikane Rama Kaleb mangkene: “Sing sapa bisa ngalahake Kiryat-Sefer, nganti bisa bedhah, bakal daktrimani anakku wadon Akhsa dadi bojone.”
13. Lan kutha mau tumuli dibedhah dening Sang Otniel, putrane Sang Kenas, rayine Rama Kaleb, banjur iya ditrimani Ibu Akhsa, putrine mau, dadi garwane.
14. Nalika Ibu Akhsa mau kapanggihake tumuli ngojok-ojoki kang kakung supaya nyuwun pategalan marang kang rama. Ibu Akhsa banjur mandhap saka ing kuldine. Pandangune Rama Kaleb: “Ana apa?”
15. Atur wangsulane ibu Akhsa: “Kula mugi panjenengan paringi ganjaran, sarehning kula panjenengan paringi siti cengkar, mugi ugi kaparingana sumber.” Tumuli diparingi sumber dening Rama Kaleb kang ana ing tenggeran lan kang ana ing ledhokan.
16. Turune Hobab, ipene Nabi Musa, wong Keni, uga padha melu nglurug saka ing kutha Wit Kurma mbiyantu perange bani Yehuda menyang ing ara-ara samun ing tanah Yehuda ing Tanah Negeb sacedhake Arad; banjur padha manggon ana ing antarane wong kono.
17. Yehuda banjur mbiyantu pangluruge Simeon, sadulure, sarta padha ngesorake wong Kanaan, pendhudhuk ing Zefat, kutha iku katumpes. Mulane kutha mau banjur dielih arane: Horma.
18. Sabanjure taler Yehuda ngrebut kutha Gaza sawewengkone lan Askelon sawewengkone, apadene Ekron sawewengkone.
19. Lan Pangeran Yehuwah nunggil karo taler Yehuda, temah banjur ngejegi pagunungan iku; nanging ora bisa nundhungi wong ing Lebak, amarga iku padha duwe kreta-perang wesi.
20. Hebron iku wus kaparingke marang Rama Kaleb kayadene kang biyen wus kadhawuhake Nabi Musa. Rama kaleb banjur nundhungi turune Enak tetelu saka ing kono.
21. Nanging wong Yebus, kang manggon ana ing Yerusalem ora ditundhung dening bani Benyamin, dadine wong Yebus iku isih padha manggon awor karo bani Benyamin ana ing Yerusalem nganti saprene.
22. Turune Sang Adipati Yusup iya padha mangsah nempuh Betel lan Sang Yehuwah nunggil karo wong-wong iku.
23. Turune Sang Adipati Yusup padha nglakokake telik menyang ing Betel -- kutha iku maune aran Lus --.
24. Bareng telik mau padha ndeleng wong siji kang metu saka ing kutha, banjur celathu: “Aku tulungana, tuduhna dalane lumebu menyang kutha, nuli kowe bakal dakanggep kaya mitra!”
25. Sawuse dituduhake dalane lumebu menyang kutha, saisining kutha tumuli ditumpes klawan landheping pedhang, nanging wong siji mau dililani lunga sakulawargane.
26. Wong iku banjur menyang ing tanahe bangsa Het, ana ing kono yasa kutha, kang diarani Lus. Mangkono arane kutha iku tetep nganti saprene.
27. Taler Manasye ora nundhungi wong ing Bet-Sean sawewengkone, wong ing Taanakh sawewengkone, wong ing Dhor sawewengkone, wong ing Yibleam sawewengkone tuwin wong ing Megidho sawewengkone, amarga wong Kanaan meksa padha nekad manggon ana ing tanah kono.
28. Bareng wong Israel wiwit kuwasa, wong Kanaan mau padha didadekake wong nyangga karya, nanging ora padha ditundhungi babar pisan.
29. Taler Efraim uga ora nundhungi wong Kanaan kang manggon ana ing Gezer, dadine wong Kanaan mau padha lestari manggon ana ing satengahe ana ing Gezer.
30. Taler Zebulon ora nundhungi wong ing Kitron lan ing Nahalol, dadine wong Kanaan mau padha lestari manggon ana ing satengahe, sanajan padha didadekake wong nyangga karya.
31. Taler Asyer ora nundhungi wong ing Ako, mangkono uga wong ing Sidon, ing Ahlab, ing Akhzib, Khelba, Afik, lan ing Rehob.
32. Dadine wong Asyer iku padha manggon ing satengahe wong Kanaan, pendhudhuk asli ing nagara kono, amarga padha ora ditundhungi.
33. Taler Naftali ora nundhungi wong ing Bet-Semes lan ing Bet-Anat, dadine padha manggon ana ing satengahe wong Kanaan, pendhudhuk asli ing nagara kono, nanging wong ing Bet-Semes lan ing Bet-Anat padha didadekake wong nyangga karya.
34. Wong bani Dhan padha kaendhih menyang ing pagunungan dening wong Amori, lan padha dialang-alangi anggone arep mudhun menyang ing lebak.
35. Lan wong Amori meksa padha nekad manggon ana ing Har-Heres, ing Ayalon lan ing Saalbim, sanadyan padha katindhes dening tedhake Sang Yusup, mulane padha didadekake wong kang nyangga karya.
36. Tlatahe bangsa Amori iku wiwit saka ing unggah-unggahan ing Akrabim, saka ing Sela terus mandhuwur.