1. خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:
2. «بنی‌اسرائیل را فرمان بده که برای چراغ، روغن خالص از زیتونِ فشُرده نزد تو بیاورند تا چراغ پیوسته روشن بماند.
3. هارون چراغ را بیرونِ حجابِ صندوقِ شهادت در خیمۀ ملاقات، از شامگاه تا بامداد پیوسته در حضور خداوند بیاراید. این است فریضۀ ابدی در همۀ نسلهایتان.
4. او باید چراغهای چراغدانِ طلای ناب را پیوسته در حضور خداوند بیاراید.
5. «آرد مرغوب برگیر و دوازده قرص نان از آن بپز؛ برای هر قرص، دو دهم ایفَه آرد باشد.
6. آنها را در دو ردیف شش‌تایی بر میز طلای ناب به حضور خداوند قرار بده.
7. بر هر ردیف، کُندرِ ناب بگذار، تا به همراهِ نان، به عنوان یادگاری و هدیۀ اختصاصی به خداوند تقدیم شود.
8. هارون باید آن را هر روز شَبّات، پیوسته در حضور خداوند بچیند؛ این عهدی ابدی از جانبِ بنی‌اسرائیل است،
9. و از آنِ هارون و پسرانش خواهد بود تا آن را در مکانی مقدس بخورند، زیرا از میان هدایای اختصاصی خداوند، برای او بسیار مقدس خواهد بود؛ این است فریضه‌ای ابدی.»
10. روزی پسر زنی اسرائیلی که پدرش مصری بود، به میان بنی‌اسرائیل بیرون رفت، و میان پسرِ زنِ اسرائیلی و مردی اسرائیلی نزاعی در اردوگاه درگرفت.
11. پسری که مادرش اسرائیلی بود ناسزاگویان، نام مقدس را کفر گفت؛ پس او را نزد موسی آوردند. مادر او شِلومیت نام داشت، دخترِ دِبْری از قبیلۀ دان.
12. پس او را در حبس گذاشتند، تا کلام خداوند بر آنان معلوم گردد.
13. آنگاه خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:
14. «آن کس را که ناسزا گفته است از اردوگاه بیرون ببر، و همۀ کسانی که شنیدند بر سر وی دست بگذارند، و تمام جماعت او را سنگسار کنند.
15. بنی‌اسرائیل را خطاب کرده، بگو: هر که خدای خود را ناسزا گوید، باید متحمل گناه خود شود.
16. هر که نام خداوند را کفر گوید باید حتماً کشته شود؛ تمام جماعت باید او را سنگسار کنند. هرگاه کسی نام مقدس را کفر گوید باید کشته شود، خواه غریب و خواه بومی.
17. «هر که جانِ انسانی را بگیرد، باید حتماً کشته شود.
18. هر که جان چارپایی را بگیرد، باید عوض دهد: جان در عوض جان.
19. اگر کسی به همسایۀ خود آسیب رسانَد، با وی همان شود که خود کرده است:
20. شکستگی به عوض شکستگی، چشم به عوض چشم، دندان به عوض دندان؛ به همان‌گونه که به آن شخص آسیب رسانیده است، باید به او رسانیده شود.
21. هر که چارپایی را بکشد باید برای آن عوض دهد، و هر که انسانی را بکشد باید کشته شود.
22. برای غریب و بومی، شما را یک قانون باشد، زیرا من یهوه خدای شما هستم.»
23. آنگاه موسی با بنی‌اسرائیل سخن گفت، و آنان شخصی را که ناسزا گفته بود از اردوگاه بیرون برده، به سنگ سنگسار کردند. پس بنی‌اسرائیل چنانکه خداوند به موسی فرمان داده بود، عمل نمودند.