1. خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:
2. «اگر کسی گناه کند و به خداوند خیانت ورزیده، در مورد امانت یا وثیقه یا آنچه دزدیده است همسایۀ خود را بفریبد، یا مال همسایۀ خویش را غصب کند،
3. یا چیز گمشده‌ای را بیابد و دربارۀ آن دروغ گفته، سوگند دروغ یاد کند، یا مرتکب هر کار دیگری شود که آدمی با انجام آن گناه می‌کند،
4. از آنجا که گناه ورزیده و تقصیرکار گشته است، باید آنچه را دزدیده یا غصب کرده، یا امانتی را که به او سپرده شده یا چیز گمشده‌ای را که یافته است، باز پس دهد.
5. همچنین هر چیزی را که درباره‌اش سوگند دروغ یاد کرده است، باید به‌طور کامل باز پس دهد و یک پنجم نیز بر آن افزوده، آن را در روزی که جرمش مُحرز گردد به صاحب مال بازگرداند.
6. او باید به عنوان قربانیِ جبران خود، بر حسب برآوردِ انجام شده قوچی بی‌عیب از گله به عنوان قربانی جبران نزد کاهن آورده، به حضور خداوند تقدیم کند.
7. آنگاه کاهن در حضور خداوند برایش کفّاره به جا خواهد آورد، و او در خصوص هرآنچه کرده و با انجامش تقصیرکار شده است، آمرزیده خواهد شد.»
8. خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:
9. «به هارون و پسرانش فرمان داده، بگو: این است قانون قربانی تمام‌سوز: قربانی تمام‌سوز باید تمامی شب تا صبح بر آتشدان مذبح باشد، و آتش مذبح بر آن افروخته بماند.
10. و کاهن جامۀ کتان خود را بپوشد و زیرجامۀ کتان خویش را بر تن کند، و سپس خاکستری را که از آتش قربانی تمام‌سوز بر مذبح به جا مانده است، برگیرد و آن را در کنار مذبح بگذارد.
11. آنگاه جامه از تن به درآورده، جامه‌ای دیگر بپوشد و خاکستر را بیرون از اردوگاه به محلی طاهر ببرد.
12. آتشِ روی مذبح باید بر آن افروخته بماند و خاموش نشود. کاهن هر صبحگاه هیزم بر آن بسوزاند و قربانی تمام‌سوز را بر آن بچیند، و چربی قربانی رفاقت را بر آن بسوزاند.
13. آتش باید پیوسته بر مذبح افروخته بماند، و خاموش نشود.
14. «این است قانون هدیۀ آردی: پسران هارون آن را در برابر مذبح به حضور خداوند بیاورند.
15. سپس کاهن از آرد مرغوبِ هدیۀ آردی و روغن آن و نیز تمام کُندری که روی هدیه آردی است یک مشت برگیرد، و به عنوان یادگاری بر مذبح بسوزاند. این است رایحه‌ای خوشایند برای خداوند.
16. بقیۀ آن را هارون و پسرانش بخورند. بی‌خمیرمایه و در مکانی مقدس خورده شود. آن را در صحن خیمۀ ملاقات بخورند.
17. هدیۀ آردی با خمیرمایه پخته نشود. من آن را به عنوان سهم ایشان از هدایای اختصاصی خویش داده‌ام. این همچون قربانی گناه و قربانی جبران، بسیار مقدس است.
18. همۀ اولاد مذکر از نسل هارون می‌توانند از هدایای اختصاصی خداوند بخورند. این برای شما فریضه‌ای است ابدی در همۀ نسلهایتان. هر که آنها را لمس کند، مقدس خواهد بود.»
19. سپس خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:
20. «این است هدیه‌ای که هارون و پسرانش باید در روز مسح او به خداوند تقدیم کنند: یک‌دهم ایفَه آرد مرغوب به عنوان هدیۀ آردی دائمی، نیمی از آن در صبح و نیم دیگر در شام.
21. این هدیه باید بر ساج و با روغن تهیه شود. چون آمیخته شد، آن را بیاور و پاره‌های برشته شدۀ هدیۀ آردی را به عنوان رایحه‌ای خوشایند به خداوند تقدیم کن.
22. از پسران هارون، آن کاهن که مسح شده است تا جانشین او شود این هدیه را به خداوند تقدیم کند. این است فریضه‌ای ابدی. تمام این هدیه باید سوزانده شود.
23. هر هدیۀ آردی کاهن باید به تمامی سوزانده شود. آن را نباید خورد.»
24. خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:
25. «به هارون و پسرانش بگو: این است قانون قربانی گناه: در جایی که قربانی تمام‌سوز ذبح می‌شود، قربانی گناه نیز باید در حضور خداوند ذبح شود؛ این قربانی بسیار مقدس است.
26. کاهنی که آن را به جهت گناه تقدیم می‌کند، آن را بخورد. این قربانی در مکانی مقدس، یعنی در صحن خیمۀ ملاقات خورده شود.
27. هر که گوشت آن را لمس کند مقدس خواهد بود. هرگاه خون آن بر جامه‌ای پاشیده شود، آنچه را که خون بر آن پاشیده شده است در مکانی مقدس بشوی.
28. ظرف سفالینی که گوشت قربانی در آن پخته شده، شکسته شود؛ اما اگر در دیگ برنجین پخته شده، دیگ به‌طور کامل پاک و به آب شسته شود.
29. هر ذکوری از کاهنان می‌تواند از آن بخورد؛ این قربانی بسیار مقدس است.
30. اما هیچ قربانی گناه را که خون آن برای کفّاره کردن در قُدس به خیمۀ ملاقات آورده می‌شود نباید خورد، بلکه به آتش سوزانده شود.