1. خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:
2. «به هارون و پسرانش بگو از رفتار ناشایسته نسبت به چیزهای مقدسی که بنی‌اسرائیل وقفِ من می‌کنند بپرهیزند، تا نام مقدس مرا بی‌حرمت نسازند: من یهوه هستم.
3. به آنان بگو: ”اگر کسی از تمامی فرزندانتان، در همۀ نسلهای شما، در حالی که نجس است به چیزهای مقدسی که بنی‌اسرائیل به خداوند وقف می‌کنند نزدیک شود، آن شخص باید از حضور من منقطع شود: من یهوه هستم.
4. هیچ‌یک از فرزندان هارون که جذام یا ترشح دارد نباید تا طاهر نشده است از چیزهای مقدس بخورد. هر که به چیزی دست بزند که بر اثر تماس با مرده نجس است، یا مردی که مَنی از او خارج شده است،
5. و یا هر که به جنبنده‌ای دست بزند که ممکن است از آن نجس شود، یا به انسانی که ممکن است از او نجس گردد، نجاست او هر چه می‌خواهد باشد،
6. کسی که بدان دست زده است تا شامگاه نجس خواهد بود، و نباید تا بدن خود را به آب غسل نداده است از چیزهای مقدس بخورد.
7. چون آفتاب غروب کند، آنگاه طاهر خواهد بود، و از آن پس می‌تواند از چیزهای مقدس بخورد، زیرا خوراکِ اوست.
8. او نباید آنچه را مرده یا دریده شده است بخورد، و بدین‌گونه خود را با آن نجس سازد: من یهوه هستم.“
9. پس آنان باید حکم مرا نگاه دارند، مبادا به سببِ آن متحمل گناه شده، بمیرند، زیرا به آن بی‌حرمتی کرده‌اند: من یهوه هستم که آنان را تقدیس می‌کنم.
10. «شخص خارجی نباید از چیز مقدس بخورد؛ میهمانِ کاهن یا خدمتکار مزدبگیرِ او نیز نباید از چیز مقدس بخورد.
11. اما اگر کاهنی، غلام زرخریدی ابتیاع کند، آن غلام می‌تواند از آن بخورد، و خانه‌زاد او نیز می‌تواند از خوراکِ او بخورد.
12. اگر دختر کاهن با شخص خارجی ازدواج کند، دیگر نمی‌تواند از هدایای مقدس بخورد.
13. اما اگر دختر کاهن بیوه گردد یا طلاق داده شود و فرزندی نداشته، مانند ایام جوانی به خانۀ پدرش بازگردد، می‌تواند از خوراک پدرش بخورد؛ ولی شخص خارجی نباید از آن بخورد.
14. اگر کسی ناخواسته از چیز مقدس بخورد، باید یک پنجم بر آن بیفزاید و آن چیز مقدس را به کاهن بدهد.
15. آنان نباید به چیزهای مقدسِ بنی‌اسرائیل که آنان به خداوند اهدا می‌کنند، بی‌حرمتی روا دارند،
16. و با خوردن چیزهای مقدس ایشان، سبب شوند که آنان متحمل جزای این تقصیر گردند: زیرا من یهوه هستم که آنان را تقدیس می‌کنم.»
17. خداوند به موسی گفت:
18. «هارون و پسرانش و تمام بنی‌اسرائیل را خطاب کرده، بدیشان بگو: وقتی کسی از خاندان اسرائیل یا غریبانِ ساکن در اسرائیل قربانی تمام‌سوز به عنوان قربانیِ خود تقدیم می‌کند، خواه در ارتباط با ادای نذر و خواه در ارتباط با قربانیهای اختیاری که به خداوند تقدیم می‌شود،
19. برای اینکه به جهت شما پذیرفته شود، باید نرینۀ بی‌عیب باشد، گوساله یا گوسفند یا بز.
20. آنچه را که نقص دارد تقدیم مکنید، زیرا به جهت شما پذیرفته نخواهد شد.
21. «وقتی کسی قربانی رفاقت از رمه یا گله به خداوند تقدیم می‌کند، خواه برای ادای نذر و خواه به عنوان قربانی اختیاری، برای آن که پذیرفته شود باید بی‌عیب و بری از هر نقص باشد.
22. کور یا لنگ یا مجروح یا آبله‌دار یا گَر یا مبتلا به جَرَب را به خداوند تقدیم مکنید و هیچ‌یک از اینها را به عنوان هدیۀ اختصاصی برای خداوند بر مذبح مگذارید.
23. گاو یا بره‌ای را که عضوِ بیش از حد بلند یا کوتاه دارد می‌توانید به عنوان قربانی اختیاری تقدیم کنید، اما به عنوان قربانی نذری پذیرفته نخواهد شد.
24. حیوانی را که بیضه‌اش کوفته یا لِه شده یا دریده یا بریده شده باشد، به خداوند تقدیم نکنید. در سرزمین خود چنین مکنید،
25. و چنین حیواناتی را از دست بیگانگان نیز مپذیرید تا به عنوان طعام خدای خود تقدیم کنید، زیرا فساد ایشان در آنهاست. آنها عیب دارند و به جهت شما پذیرفته نخواهند شد.»
26. خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:
27. «چون گاو یا گوسفند یا بزی زاییده شود، هفت روز نزد مادرش بماند. از روز هشتم به بعد، به عنوان هدیۀ اختصاصی برای خداوند پذیرفته خواهد شد.
28. اما گاو یا گوسفند را با بچه‌اش در یک روز ذبح مکنید.
29. چون قربانی شکرگزاری به خداوند تقدیم می‌کنید، آن را به گونه‌ای تقدیم کنید که پذیرفته شوید.
30. آن را در همان روز بخورید؛ چیزی از آن را تا صبح باقی نگذارید: من یهوه هستم.
31. «فرمانهای مرا نگاه دارید و آنها را به جا آورید: من یهوه هستم.
32. نام قدوس مرا بی‌حرمت مسازید، تا در میان بنی‌اسرائیل تقدیس شوم. من یهوه هستم که شما را تقدیس می‌کنم،
33. و شما را از سرزمین مصر بیرون آوردم تا خدای شما باشم: من یهوه هستم.»