1. Τὴν ἀλήθειαν λέγω ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ, δὲν ψεύδομαι· μὲ βεβαιώνει καὶ ἡ συνείδησίς μου διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,
2. ὅτι ὑπάρχει λύπη μεγάλη καὶ ἀδιάκοπος πόνος εἰς τὴν καρδιά μου.
3. Θὰ εὐχόμουν μάλιστα νὰ εἶμαι ἐγὼ ὁ ἴδιος ἀνάθεμα, μακρυὰ ἀπὸ τὸν Χριστόν, χάριν τῶν ἀδελφῶν μου, τῶν φυσικῶν συγγενῶν μου,
4. οἱ ὁποῖοι εἶναι Ἰσραηλῖται, εἰς τοὺς ὁποίους ἀνήκει ἡ υἱοθεσία, ἡ δόξα, αἱ διαθῆκαι, ἡ νομοθεσία, ἡ λατρεία καὶ αἱ ὑποσχέσεις,
5. εἰς τοὺς ὁποίους ἀνήκουν οἱ πατέρες καὶ ἐκ τῶν ὁποίων, ἀπὸ ἀνθρωπίνης πλευρᾶς, κατάγεται ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος εἶναι ὑπεράνω ὅλων Θεὸς εὐλογητὸς αἰωνίως. Ἀμήν.
6. Αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ἔχει διαψευσθῆ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Διότι πραγματικοὶ Ἰσραηλῖται δὲν εἶναι ὅλοι ὅσοι κατάγονται ἀπὸ τὸν Ἰσραήλ,
7. οὔτε ἐπειδὴ εἶναι ἀπόγονοι τοῦ Ἀβραάμ, εἶναι ὅλοι πραγματικὰ παιδιά του, ἀλλὰ κατὰ τὸ ὑπόδειγμα Ἰσαὰκ θὰ προέλθουν οἱ ἀπόγονοί σου.
8. Δηλαδή, παιδιὰ τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι ὅσοι γεννῶνται κατὰ τρόπον φυσικόν, ἀλλὰ ὅσοι γεννῶνται ἀπὸ τὴν ὑπόσχεσιν τοῦ Θεοῦ θεωροῦνται ἀπόγονοι.