20. Ἀλλ᾽ ὡς πρὸς τὴν ὑπόσχεσιν τοῦ Θεοῦ, δὲν ἔδειξε ἀμφιβολίας λόγῳ ἀπιστίας, ἀλλ᾽ ἔγινε σταθερώτερος διὰ τῆς πίστεως, ἀποδώσας δόξαν εἰς τὸν Θεόν,
21. ἀπολύτως πεπεισμένος ὅτι εἶναι δυνατὸς νὰ ἐκτελέσῃ ἐκεῖνο ποὺ ἔχει ὑποσχεθῆ.
22. Διὰ τοῦτο καὶ τοῦ λογαριάσθηκε ἡ πίστις πρὸς δικαίωσιν.
23. Δὲν ἐγράφηκε δὲ μόνον γι᾽ αὐτὸν ὅτι τοῦ λογαριάσθηκε,
24. ἀλλὰ καὶ γιὰ μᾶς, εἰς τοὺς ὁποίους εἰς τὸ ἑξῆς θὰ λογαριάζεται, εἰς ὅσους δηλαδὴ πιστεύουν εἰς τὸν Θεὸν ποὺ ἀνέστησε ἐκ νεκρῶν τὸν Ἰησοῦν τὸν Κύριόν μας,
25. ὁ ὁποῖος παραδόθηκε εἰς θάνατον διὰ τὰ παραπτώματά μας καὶ ἀναστήθηκε διὰ τὴν δικαίωσίν μας.