6. Ὄχι βέβαια! Διότι τότε πῶς θὰ εἶναι δυνατὸν νὰ κρίνῃ ὁ Θεὸς τὸν κόσμον;
7. Ἐὰν διὰ τοῦ ψεύδους μου ἡ ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ κατεδείχθη μεγάλη πρὸς δόξαν του, γιατί ἀκόμη κατακρίνομαι ὡς ἁμαρτωλός;
8. Καὶ γιατί νὰ μὴ κάνωμε τὸ κακὸ διὰ νὰ ἔλθῃ τὸ καλό, ὅπως μερικοὶ μᾶς συκοφαντοῦν ὅτι τάχα ἐμεῖς λέμε; Αὐτοὶ εἶναι ἄξιοι τῆς καταδίκης των.
9. Τί συμπέρασμα λοιπὸν βγαίνει; Ἔχομεν ἐμεῖς οἱ Ἰουδαῖοι ὑπεροχήν; Καθόλου, διότι κατηγορήσαμεν ἤδη καὶ τοὺς Ἰουδαίους καὶ τοὺς Ἕλληνας ὅτι εἶναι ὅλοι ὑπὸ τὴν ἁμαρτίαν,
10. καθὼς εἶναι γραμμένον, Δὲν ὑπάρχει δίκαιος, οὔτε ἕνας,
11. δὲν ὑπάρχει κανένας συνετός, δὲν ὑπάρχει κανένας ποὺ νὰ ζητῇ τὸν Θεόν,
12. ὅλοι παρεξέκλιναν, συγχρόνως ἐξηχρειώθησαν, δὲν ὑπάρχει κανένας ποὺ νὰ κάνῃ τὸ καλόν, δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνας.
13. Τάφος ἀνοικτὸς εἶναι ὁ λάρυγγάς τους, μὲ τὴν γλῶσσάν τους ἦσαν δόλιοι, φαρμάκι ἀπὸ ὀχιὲς εἶναι κάτω ἀπὸ τὰ χείλη τους.
14. Τὸ στόμα τους εἶναι γεμᾶτο κατάραν καὶ πικρίαν,
15. τὰ πόδια τους τρέχουν γρήγορα διὰ νὰ χύσουν αἷμα,
16. καταστροφὴ καὶ δυστυχία εἶναι εἰς τὸν δρόμον τους
17. καὶ τὸν δρόμον τῆς εἰρήνης δὲν ἐγνώρισαν.
18. Δὲν ὑπάρχει φόβος Θεοῦ ἐμπρὸς εἰς τὰ μάτια τους.
19. Γνωρίζομεν δὲ ὅτι ὅσα λέγει ὁ νόμος, τὰ λέγει εἰς ἐκείνους ποὺ εἶναι ὑπὸ τὸν νόμον, διὰ νὰ βουλωθῇ κάθε στόμα καὶ ὅλος ὁ κόσμος νὰ γίνῃ ὑπόδικος εἰς τὸν Θεόν,
20. διότι κανεὶς ἄνθρωπος δὲν θὰ δικαιωθῇ ἐμπρός του ἐπειδὴ ἐτήρησε τὸν νόμον. Ὁ νόμος φέρει μόνον τὴν συναίσθησιν ἁμαρτίας.
21. Ἀλλὰ τώρα ἦλθε εἰς φῶς δικαίωσις, ἀνεξαρτήτως νόμου, ἡ ὁποία μαρτυρεῖται ἀπὸ τὸν νόμον καὶ τοὺς προφήτας,
22. δικαίωσις ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ διὰ τῆς πίστεως εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν δι᾽ ὅλους καὶ εἰς ὅλους ποὺ πιστεύουν. Δὲν ὑπάρχει διάκρισις,