17. Ἀλλ᾽ ἐὰν ἐσὺ ὀνομάζεσαι Ἰουδαῖος καὶ ἀναπαύεσαι εἰς τὸν νόμον καὶ καυχᾶσαι διὰ τὸν Θεόν σου,
18. καὶ ξέρῃς τὸ θέλημά του καὶ διακρίνῃς τὸ καλόν, διότι διδάσκεσαι ἀπὸ τὸν νόμον,
19. καὶ εἶσαι βέβαιος ὅτι εἶσαι ὁδηγὸς τῶν τυφλῶν, φῶς εἰς ἐκείνους ποὺ βρίσκονται στὸ σκοτάδι,
20. παιδαγωγὸς τῶν ἀνοήτων, διδάσκαλος νηπίων, διότι ἔχεις εἰς τὸν νόμον τὴν οὐσίαν τῆς γνώσεως καὶ τῆς ἀληθείας.
21. Σὺ λοιπὸν ποὺ διδάσκεις τὸν ἄλλον, τὸν ἑαυτόν σου δὲν τὸν διδάσκεις; Σὺ ποὺ κηρύττεις νὰ μὴ κλέβῃ κανείς, κλέβεις;
22. Σὺ ποὺ λέγεις νὰ μὴ μοιχεύῃ κανείς, μοιχεύεις; Σὺ ποὺ συχαίνεσαι τὰ εἴδωλα, διαπράττεις ἱεροσυλίαν;
23. Σὺ ποὺ καυχᾶσαι διὰ τὸν νόμον, ἀτιμάζεις τὸν Θεὸν μὲ τὴν παράβασιν τοῦ νόμου;
24. Ἐξ αἰτίας σας τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ βλασφημεῖται μεταξὺ τῶν ἐθνικῶν, καθὼς εἶναι γραμμένον.
25. Ἡ περιτομὴ ὠφελεῖ, ἐὰν ἐφαρμόζῃς τὸν νόμον, ἐὰν ὅμως παραβαίνῃς τὸν νόμον, ἡ περιτομή σου εἶναι σὰν νὰ μὴν εἶχε γίνει.
26. Ἔτσι καὶ ἐὰν ὁ ἀπερίτμητος φυλάττῃ τὰς διατάξεις τοῦ νόμου, δὲν θὰ θεωρηθῇ σὰν νὰ εἶχε περιτμηθῇ;
27. Καὶ θὰ καταδικάσῃ ὁ ἐκ φύσεως ἀπερίτμητος, ὁ ὁποῖος ὅμως ἐφαρμόζει τὸν νόμον, σέ, ὁ ὁποῖος παρὰ τὸν γραπτὸν νόμον καὶ τὴν περιτομὴν εἶσαι παραβάτης τοῦ νόμου.
28. Διότι δὲν εἶναι Ἰουδαῖος ἐκεῖνος ποὺ εἶναι εἰς τὴν ἐξωτερικὴν ἐμφάνισιν Ἰουδαῖος, οὔτε εἶναι περιτομὴ πραγματικὴ ἐκείνη ποὺ εἶναι ἐξωτερική, εἰς τὴν σάρκα.
29. Πραγματικὸς Ἰουδαῖος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ εἶναι εἰς τὸ ἐσωτερικόν του Ἰουδαῖος καὶ πραγματικὴ περιτομὴ εἶναι ἡ τῆς καρδιᾶς, ζήτημα πνεύματος καὶ ὄχι γράμματος. Ἕνας τέτοιος παίρνει ἔπαινον ὄχι ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ἀλλ᾽ ἀπὸ τὸν Θεόν.