12. Ἑπομένως, ἂν καὶ σᾶς ἔγραψα, δὲν τὸ ἔκανα δι᾽ ἐκεῖνον ποὺ ἀδίκησε, οὔτε δι᾽ ἐκεῖνον ποὺ ἀδικήθηκε, ἀλλὰ διὰ νὰ γίνῃ φανερὸς σ᾽ ἐσᾶς, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὁ ζῆλός σας γιὰ μᾶς.
13. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ ἐπαρηγορηθήκαμε. Ἀλλ᾽ ἐκτὸς τῆς παρηγορίας μας, ἐχαρήκαμε πολὺ περισσότερον διὰ τὴν χαρὰν τοῦ Τίτου, διότι ἀναπαύθηκε τὸ πνεῦμά του ἀπὸ ὅλους σας.
14. Διότι ἐὰν κάπως ἐκαυχήθηκα σ᾽ αὐτὸν γιὰ σᾶς, δὲν ἐντροπιάσθηκα, ἀλλὰ ὅπως κάθε τι ποὺ σᾶς εἴπαμεν ἦτο ἀληθινόν, ἔτσι καὶ ἡ καύχησίς μας εἰς τὸν Τίτον ἀπεδείχθη ἀληθινή.
15. Καὶ ἡ καρδιά του κλίνει περισσότερον πρὸς ἐσᾶς, ὅταν θυμᾶται τὴν ὑπακοὴν ὅλων σας, μὲ πόσον φόβον καὶ τρόμον τὸν ἐδεχθήκατε.
16. Χαίρω, διότι ἔχω ἀπόλυτον ἐμπιστοσύνην σ᾽ ἐσᾶς.