13. Ἐὰν ὑπήρξαμεν ἐκτὸς τοῦ ἑαυτοῦ μας, τὸ ἐκάναμε διὰ τὸν Θεόν, ἐὰν εἴμεθα λογικοὶ αὐτὸ γίνεται διὰ τὴν δικήν σας ὠφέλειαν.
14. Διότι ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μᾶς συγκρατεῖ· ἔχομεν καταλήξει εἰς τὸ συμπέρασμα ὅτι ἐὰν ἕνας ἐπέθανε δι᾽ ὅλους, ἄρα ἐπέθαναν ὅλοι·
15. καὶ ἐπέθανε δι᾽ ὅλους ὥστε ἐκεῖνοι ποὺ ζοῦν νὰ μὴ ζοῦν πλέον διὰ τὸν ἑαυτόν τους, ἀλλὰ δι᾽ ἐκεῖνον ποὺ ἐπέθανε γι᾽ αὐτοὺς καὶ ἀναστήθηκε.
16. Ὥστε ἐμεῖς ἀπὸ τώρα καὶ εἰς τὸ ἑξῆς δὲν γνωρίζομεν κανένα κατὰ τὸ ἐξωτερικόν. Ἐὰν δὲ ἐγνωρίσαμεν κάποτε τὸν Χριστὸν κατὰ τὸ ἐξωτερικόν, τώρα δὲν τὸν γνωρίζομεν πλέον ἔτσι.
17. Ὥστε ἐὰν εἶναι κανεὶς ἑνωμένος μὲ τὸν Χριστόν, αὐτὸς εἶναι καινούργιο δημιούργημα. Τὰ ἀρχαῖα ἐπέρασαν, ἔχουν γίνει ὅλα καινούργια.
18. Ὅλα δὲ προέρχονται ἀπὸ τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος μᾶς συμφιλίωσε μὲ τὸν ἑαυτόν του διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ μᾶς ἀνέθεσε τὴν ὑπηρεσίαν τῆς συμφιλιώσεως.
19. Δηλαδή, ὁ Θεὸς ἐν Χριστῷ συνεφιλίωνε τὸν κόσμον μὲ τὸν ἑαυτόν του χωρὶς νὰ τοὺς καταλογίζῃ τὰ ἁμαρτήματά των, καὶ ἀνέθεσε σ᾽ ἐμᾶς τὸ ἄγγελμα τῆς συμφιλιώσεως.
20. Εἴμεθα λοιπὸν πρεσβευταὶ τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι σὰν νὰ σᾶς προέτρεπε ὁ Θεὸς διὰ μέσου ἡμῶν· σᾶς παρακαλοῦμεν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, συμφιλιωθῆτε μὲ τὸν Θεόν,
21. διότι πρὸς χάριν μας ἔκανε ἁμαρτίαν ἐκεῖνον ποὺ δὲν ἐγνώρισε ἁμαρτίαν, διὰ νὰ γίνωμεν ἐμεῖς δι᾽ αὐτοῦ δικαιοσύνη Θεοῦ.