1. Τότε ὁ Ἀγρίππας εἶπε εἰς τὸν Παῦλον, «Ἔχεις τὴν ἄδειαν νὰ μιλήσῃς διὰ τὸν ἑαυτόν σου». Καὶ ὁ Παῦλος, ἀφοῦ ἅπλωσε τὸ χέρι του, ἄρχισε νὰ ἀπολογῆται.
2. «Θεωρῶ τὸν ἑαυτόν μου εὐτυχῆ, βασιλεῦ Ἀγρίππα, διότι ἐνώπιόν σου θὰ ἀπολογηθῶ σήμερα δι᾽ ὅλα ὅσα κατηγοροῦμαι ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους,
3. ἰδίως διότι εἶσαι γνώστης ὅλων τῶν Ἰουδαϊκῶν ἐθίμων καὶ ζητημάτων· διὰ τοῦτο σὲ παρακαλῶ νὰ μὲ ἀκούσῃς μὲ ὑπομονήν.
4. Τὸν τρόπον τῆς ζωῆς μου ἀπὸ τὴν νεότητά μου, ποὺ ἐπέρασα ἀπὸ τὴν ἀρχὴν μεταξὺ τοῦ ἔθνους μου εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, ξέρουν ὅλοι οἱ Ἰουδαῖοι.
5. Ξέρουν ἀπὸ πολὺν καιρόν, καὶ ἂν θέλουν μποροῦν νὰ τὸ βεβαιώσουν, ὅτι ἐγὼ ἔζησα σύμφωνα πρὸς τὴν πιὸ αὐστηρὴν αἵρεσιν τῆς θρησκείας μας, δηλαδὴ ὡς Φαρισαῖος.
6. Καὶ τώρα στέκομαι ἐδῶ καὶ δικάζομαι διὰ τὴν ἐλπίδα μου εἰς τὴν ὑπόσχεσιν ποὺ ἔγινε ἀπὸ τὸν Θεὸν εἰς τοὺς πατέρας μας,
7. εἰς τὴν ὁποίαν αἱ δώδεκα φυλαί μας ἐλπίζουν νὰ καταλήξουν μὲ τὴν ἀδιάκοπον λατρείαν τους ἡμέραν καὶ νύχτα. Γι᾽ αὐτὴν τὴν ἐλπίδα κατηγοροῦμαι, βασιλεῦ Ἀγρίππα, ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους.
8. Γιατί θεωρεῖται ἀπὸ σᾶς ἀπίστευτον, ὅτι ὁ Θεὸς ἀνασταίνει νεκρούς;
9. Καὶ ἐγὼ ὁ ἴδιος ἐνόμισα ὅτι ἔπρεπε νὰ κάνω πολλὰ ἐναντίον τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ τοῦ Ναζωραίου.
10. Αὐτὸ καὶ ἔκανα εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ πολλοὺς ἀπὸ τοὺς πιστοὺς ἔκλεισα εἰς τὰς φυλακάς, λαβὼν τὴν ἐξουσίαν ἀπὸ τοὺς ἀρχιερεῖς, καὶ ὅταν ἐπρόκειτο νὰ σκοτωθοῦν, ἔδωκα καταδικαστικὴν ψῆφον,
11. καὶ εἰς ὅλας τὰς συναγωγὰς συχνὰ διὰ τιμωριῶν τοὺς ἠνάγκαζα νὰ βλασφημοῦν καὶ μὲ ὑπερβολικὴν μανίαν τοὺς κατεδίωκα μέχρι καὶ τῶν πόλεων πέραν τῆς Ἰουδαίας.
12. Μὲ τέτοιες προθέσεις ἐπήγαινα εἰς τὴν Δαμασκὸν μὲ ἐξουσίαν καὶ ἐντολὴν ἀπὸ τοὺς ἀρχιερεῖς,
13. καὶ ἐνῷ προχωροῦσα στὸν δρόμο μου, βασιλεῦ, τὸ μεσημέρι εἶδα φῶς ἀπὸ τὸν οὐρανὸν λαμπρότερον ἀπὸ τὸν ἥλιον, νὰ λάμπῃ γύρω μου καὶ γύρω ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἐβάδιζαν μαζί μου.