8. διότι ὁ Παῦλος ἀπολογούμενος ἔλεγε, «Οὔτε κατὰ τοῦ νόμου τῶν Ἰουδαίων, οὔτε κατὰ τοῦ ναοῦ, οὔτε κατὰ τοῦ Καίσαρος ἔκανα κανένα ἁμάρτημα».
9. Ἐπειδὴ ὁ Φῆστος ἤθελε νὰ κάνῃ χάριν εἰς τοὺς Ἰουδαίους, ἀπεκρίθη εἰς τὸν Παῦλον, «Θέλεις νὰ ἀνεβῇς εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, καὶ νὰ δικασθῇς ἐκεῖ διὰ τὰς κατηγορίας αὐτὰς ἐνώπιόν μου;».
10. Ἀλλ᾽ ὁ Παῦλος εἶπε, «Βρίσκομαι ἐνώπιον δικαστηρίου τοῦ Καίσαρος, ὅπου πρέπει νὰ δικασθῶ. Εἰς τοὺς Ἰουδαίους δὲν ἔκανα κανένα κακόν, ὅπως πολὺ καλὰ ξέρεις.
11. Ἐὰν ἔχω ἄδικον καὶ ἔπραξα κάτι ἄξιον θανάτου, δὲν ζητῶ νὰ ἀποφύγω τὸν θάνατον, ἐὰν ὅμως δὲν στέκῃ καμμία κατηγορία ἀπὸ ἐκείνας ποὺ αὐτοὶ μὲ κατηγοροῦν, κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ μὲ παραδώσῃ σ᾽ αὐτούς. Ἐπικαλοῦμαι τὸν Καίσαρα».
12. Τότε ὁ Φῆστος, ἀφοῦ συνωμίλησε μὲ τοὺς συμβούλους του, ἀπεκρίθη, «Τὸν Καίσαρα ἔχεις ἐπικαλεσθῆ, εἰς τὸν Καίσαρα θὰ μεταβῇς».
13. Ἀφοῦ ἐπέρασαν μερικὲς ἡμέρες, ὁ Ἀγρίππας ὁ βασιλεὺς καὶ ἡ Βερνίκη ἔφθασαν εἰς τὴν Καισάρειαν, διὰ νὰ χαιρετίσουν τὸν Φῆστον.
14. Ἐπειδὴ δὲ ἔμειναν ἐκεῖ πολλὲς ἡμέρες, ὁ Φῆστος ἀνέφερε εἰς τὸν βασιλέα τὴν ὑπόθεσιν τοῦ Παύλου. «Ὑπάρχει κάποιος», εἶπε, «ποὺ ἔχει ἀφεθῆ φυλακισμένος ἀπὸ τὸν Φήλικα,
15. καὶ ὅταν ἤμουν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τῶν Ἰουδαίων διετύπωσαν κατηγορίας ἐναντίον του καὶ ἐζητοῦσαν τὴν καταδίκην του.
16. Τοὺς ἀπεκρίθην ὅτι δὲν εἶναι συνήθεια τῶν Ρωμαίων νὰ παραδίδουν ἕνα ἄνθρωπον εἰς θάνατον προτοῦ ὁ κατηγορούμενος ἔχῃ ἐνώπιόν του τοὺς κατηγόρους καὶ λάβῃ εὐκαιρίαν νὰ ἀπολογηθῇ διὰ τὴν κατηγορίαν.
17. Ὅταν λοιπὸν αὐτοὶ ἦλθαν μαζί μου ἐδῶ, χωρὶς καμμίαν ἀναβολήν, τὴν ἑπομένην ἡμέραν, ἀφοῦ ἐκάθησα εἰς τὴν δικαστικὴν ἕδραν, διέταξα νὰ φέρουν τὸν ἄνθρωπον.
18. Ὅταν παρουσιάσθηκαν οἱ κατήγοροι, δὲν ἔφεραν καμμίαν κατηγορίαν ἀπὸ ἐκείνας ποὺ ἐγὼ ἐπερίμενα,
19. ἀλλ᾽ εἶχαν διαφορὰς μαζί του διὰ ζητήματα σχετικὰ μὲ τὴν δικήν τους θρησκείαν καὶ γιὰ κάποιον Ἰησοῦν, ποὺ εἶχε πεθάνει, ἀλλ᾽ ὁ Παῦλος ἔλεγε ὅτι ζῆ.