5. Ξεσηκώθηκαν ὅμως μερικοὶ ἀπὸ τὴν αἵρεσιν τῶν Φαρισαίων, οἱ ὁποῖοι εἶχαν πιστέψει, καὶ ἔλεγαν, «Πρέπει νὰ τοὺς περιτέμνουν καὶ νὰ τοὺς παραγγέλλουν νὰ τηροῦν τὸν νόμον τοῦ Μωϋσέως».
6. Τότε ἐμαζεύθηκαν οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ πρεσβύτεροι διὰ νὰ ἐξετάσουν τὸ ζήτημα αὐτό.
7. Ἀφοῦ δὲ ἔγινε πολλὴ συζήτησις, ἐσηκώθηκε ὁ Πέτρος καὶ τοὺς εἶπε, «Ἄνδρες ἀδελφοί, γνωρίζετε ὅτι ὁ Θεός, ἀπὸ τὰς πρώτας ἡμέρας, ἐδιάλεξε μεταξύ μας ἐμέ, διὰ νὰ ἀκούσουν οἱ ἐθνικοὶ ἀπὸ τὸ στόμα μου τὸν λόγον τοῦ εὐαγγελίου καὶ νὰ πιστέψουν.
8. Καὶ ὁ καρδιογνώστης Θεὸς ἔδωκε μαρτυρίαν ὑπὲρ αὐτῶν διότι τοὺς ἔδωκε Πνεῦμα Ἅγιον ὅπως καὶ σ᾽ ἐμᾶς
9. καὶ δὲν ἔκανε καμμίαν διάκρισιν μεταξὺ ἡμῶν καὶ αὐτῶν, διότι διὰ τῆς πίστεως ἐκαθάρισε τὶς καρδιές τους.
10. Τώρα λοιπόν, γιατί πειράζετε τὸν Θεὸν βάζοντες ζυγὸν εἰς τὸν τράχηλον τῶν μαθητῶν, τὸν ὁποῖον οὔτε οἱ πατέρες μας οὔτε ἐμεῖς μπορέσαμε νὰ βαστάξωμε;
11. Ὄχι· πιστεύομεν ὅτι διὰ τῆς χάριτος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ θὰ σωθοῦμε ὅπως καὶ ἐκεῖνοι».
12. Τότε ὅλο τὸ πλῆθος ἐσιώπησε καὶ ἄκουαν τὸν Βαρνάβαν καὶ τὸν Παῦλον νὰ διηγοῦνται ὅσα θαύματα καὶ τέρατα ἔκανε ὁ Θεὸς εἰς τὰ ἔθνη δι᾽ αὐτῶν.
13. Ὅταν αὐτοὶ ἔπαυσαν νὰ μιλοῦν, ἔλαβε τὸν λόγον ὁ Ἰάκωβος καὶ εἶπε, «Ἄνδρες ἀδελφοί, ἀκοῦστέ με.