7. Ἄκουσα δὲ φωνὴν νὰ μοῦ λέγῃ, «Σήκω, Πέτρε, σφάξε καὶ φάγε».
8. Ἐγὼ ὅμως εἶπα, «Ἐπ᾽ οὐδενὶ λόγῳ, Κύριε, διότι μολυσμένον ἢ ἀκάθαρτον δὲν ἐμπῆκε ποτὲ στὸ στόμα μου».
9. Ἡ φωνὴ μοῦ ἀπεκρίθη διὰ δευτέραν φορὰν ἀπὸ τὸν οὐρανόν, «Ἐκεῖνα ποὺ ὁ Θεὸς ἐκαθάρισε, δὲν πρέπει σὺ νὰ τὰ θεωρῇς ἀκάθαρτα».
10. Τοῦτο ἔγινε τρεῖς φορὲς καὶ πάλιν ἁρπάχθηκαν ὅλα εἰς τὸν οὐρανόν.
11. Ἀκριβῶς τὴν στιγμὴν ἐκείνην ἦλθαν τρεῖς ἄνδρες εἰς τὸ σπίτι ὅπου ἔμενα, οἱ ὁποῖοι ἦσαν σταλμένοι σ᾽ ἐμὲ ἀπὸ τὴν Καισάρειαν.
12. Τὸ Πνεῦμα τότε μοῦ εἶπε νὰ πάω μαζί τους χωρὶς κανένα δισταγμόν. Ἦλθαν μαζί μου καὶ οἱ ἕξη αὐτοὶ ἀδελφοὶ καὶ ἐμπήκαμε εἰς τὸ σπίτι τοῦ ἀνθρώπου.
13. Αὐτὸς μᾶς εἶπε πῶς εἶδε τὸν ἄγγελον ἐνώπιόν του εἰς τὸ σπίτι του, καὶ ὅτι τοῦ εἶπε, «Στεῖλε εἰς τὴν Ἰόππην ἀνθρώπους καὶ κάλεσε τὸν Σίμωνα ποὺ ἐπονομάζεται Πέτρος,
14. ὁ ὁποῖος θὰ σοῦ πῇ λόγια, μὲ τὰ ὁποῖα θὰ σωθῇς σὺ καὶ ὅλοι οἱ οἰκιακοί σου».
15. Ὅταν ἄρχισα νὰ μιλῶ, ἦλθε εἰς αὐτοὺς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ὅπως καὶ σ᾽ ἐμᾶς εἰς τὴν ἀρχήν.
16. Καὶ θυμήθηκα τὸν λόγον τοῦ Κυρίου: «Ὁ Ἰωάννης ἐβάπτισε μὲ νερό, σεῖς ὅμως θὰ βαπτισθῆτε μὲ Πνεῦμα Ἅγιον».
17. Ἐὰν λοιπὸν ὁ Θεὸς τοὺς ἔδωκε τὴν ἴδια δωρεὰ ὅπως καὶ σ᾽ ἐμᾶς, ὅταν ἐπιστέψαμε εἰς τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, ποιός ἤμουν ἐγὼ γιὰ νὰ μπορέσω νὰ ἐμποδίσω τὸν Θεόν;».
18. Ὅταν ἄκουσαν αὐτά, ἡσύχασαν καὶ ἐδόξαζαν τὸν Θεὸν καὶ ἔλεγαν, «Ὥστε καὶ εἰς τοὺς ἐθνικοὺς ἔδωκε ὁ Θεὸς μετάνοιαν ποὺ ὁδηγεῖ εἰς ζωήν».
19. Ἐκεῖνοι ποὺ εἶχαν διασπαρῆ ἕνεκα τοῦ διωγμοῦ, ποὺ ἔγινε ἐξ αἰτίας τοῦ Στεφάνου, ἔφθασαν μέχρι τῆς Φοινίκης καὶ τῆς Κύπρου καὶ τῆς Ἀντιοχείας, ἀλλὰ δὲν ἐκήρυτταν τὸν λόγον σὲ κανένα παρὰ μόνον σὲ Ἰουδαίους.
20. Μερικοὶ ἀπὸ αὐτοὺς ἦσαν Κύπριοι καὶ Κυρηναῖοι, οἱ ὁποῖοι, ὅταν ἐμπῆκαν εἰς τὴν Ἀντιόχειαν, ἐμιλοῦσαν εἰς τοὺς ἑλληνιστὰς κηρύττοντες τὸ χαρμόσυνον ἄγγελμα περὶ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ.