6. Ὅταν ὁ Ἰησοῦς ἦτο εἰς τὴν Βηθανίαν εἰς τὸ σπίτι τοῦ Σίμωνος τοῦ λεπροῦ,
7. ἦλθε πρὸς αὐτὸν μία γυναῖκα ἡ ὁποία ἐκρατοῦσε ἕνα ἀλαβάστρινον δοχεῖον, μὲ πανάκριβο μύρον, καὶ τὸ ἔχυσε εἰς τὸ κεφάλι του, ἐνῷ αὐτὸς ἦτο εἰς τὸ τραπέζι.
8. Ὅταν εἶδαν αὐτὸ οἱ μαθηταί, ἀγανάκτησαν καὶ εἶπαν, «Γιατί νὰ γίνῃ ἡ σπατάλη αὐτή;
9. Θὰ μποροῦσε νὰ πωληθῇ τὸ μύρον διὰ μεγάλο ποσὸν καὶ νὰ δοθῇ εἰς τοὺς πτωχούς».
10. Ὁ Ἰησοῦς τὸ κατάλαβε καὶ τοὺς εἶπε, «Γιατί ἐνοχλεῖτε τὴν γυναῖκα; Ἔκανε μιὰ καλὴ πρᾶξι γιὰ μένα,
11. διότι τοὺς πτωχοὺς τοὺς ἔχετε πάντοτε μαζί σας, ἐμὲ ὅμως δὲν θὰ μὲ ἔχετε πάντοτε.
12. Ὅταν αὐτὴ ἔχυσε τὸ μύρον τοῦτο εἰς τὸ σῶμά μου, τὸ ἔκανε διὰ τὸν ἐνταφιασμόν μου.
13. Ἀλήθεια σᾶς λέγω, ὅπου καὶ ἂν κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον τοῦτο εἰς ὅλον τὸν κόσμον, θὰ διαλαληθῇ καὶ ἐκεῖνο ποὺ ἔκανε αὐτή, εἰς μνήμην της».