1. Ἂς μὴ γίνωνται πολλοὶ ἀπὸ σᾶς διδάσκαλοι, ἀδελφοί μου, διότι πρέπει νὰ ξέρετε ὅτι ἐμεῖς οἱ διδάσκαλοι θὰ κριθοῦμε αὐστηρότερα.
2. Ὅλοι φταῖμε σὲ πολλά. Ἐκεῖνος ποὺ δὲν φταίει εἰς τὰ λόγια του, εἶναι τέλειος ἄνθρωπος καὶ μπορεῖ νὰ χαλιναγωγήσῃ καὶ ὅλον τὸ σῶμά του.
3. Ἐὰν βάζωμεν χαλινάρια εἰς τὰ στόματα τῶν ἵππων, διὰ νὰ μᾶς ὑπακούουν, μποροῦμε νὰ διευθύνωμεν ὁλόκληρον τὸ σῶμά τους.
4. Ἀκόμη καὶ τὰ πλοῖα, ἂν καὶ εἶναι τόσον μεγάλα καὶ ὠθοῦνται ἀπὸ δυνατοὺς ἀνέμους, ὅμως κατευθύνονται ἀπὸ ἕνα πολὺ μικρὸ τιμόνι ἐκεῖ ποὺ θέλει ὁ πηδαλιοῦχος.
5. Ἔτσι καὶ ἡ γλῶσσα εἶναι μικρὸν μέλος καὶ ὅμως καυχᾶται διὰ μεγάλα πράγματα. Πόσον μικρὴ φωτιὰ κατακαίει ἕνα τόσον μεγάλο δάσος.
6. Καὶ ἡ γλῶσσα εἶναι μιὰ φωτιά, κόσμος κακίας. Μεταξὺ τῶν μελῶν μας, ἡ γλῶσσα εἶναι ἐκείνη ποὺ μολύνει ὁλόκληρον τὸ σῶμα καὶ πυρακτώνει τὸν τροχὸν τῆς ζωῆς καὶ πυρακτώνεται καὶ αὐτὴ ἀπὸ τὴν γέενναν.
7. Κάθε εἶδος θηρίων καὶ πτηνῶν, ἑρπετῶν καὶ θαλασσίων ζώων δαμάζεται καὶ ἔχει δαμασθῆ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπον,
8. ἀλλὰ τὴν γλῶσσαν κανεὶς ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους δὲν μπορεῖ νὰ δαμάσῃ, εἶναι ἀσυγκράτητον κακόν, γεμάτη ἀπὸ θανατηφόρον δηλητήριον.
9. Μὲ αὐτὴν εὐλογοῦμεν τὸν Θεὸν καὶ Πατέρα καὶ μὲ αὐτὴν καταρώμεθα τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν δημιουργηθῆ καθ᾽ ὁμοίωσιν τοῦ Θεοῦ.
10. Ἀπὸ τὸ ἴδιο στόμα βγαίνει εὐλογία καὶ κατάρα. Δὲν πρέπει, ἀδελφοί μου, νὰ γίνεται αὐτό.
11. Μήπως ἡ πηγὴ βγάζει ἀπὸ τὸ ἴδιο μέρος γλυκὸ καὶ πικρό;