12. ἐὰν ὑπομένωμεν, θὰ βασιλεύσωμεν ἐπίσης μαζί του· ἐὰν τὸν ἀρνούμεθα, θὰ μᾶς ἀρνηθῇ καὶ ἐκεῖνος·
13. ἐὰν ἐμεῖς ἀπιστοῦμεν, ἐκεῖνος μένει πιστός, διότι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀρνηθῇ τὸν ἑαυτόν του.
14. Αὐτὰ νὰ τοὺς ὑπενθυμίζῃς καὶ νὰ τοὺς ἐξορκίζῃς ἐνώπιον τοῦ Κυρίου νὰ μὴ λογομαχοῦν, πρᾶγμα ποὺ δὲν εἶναι καθόλου χρήσιμον, ἀλλ᾽ ἀποβαίνει πρὸς καταστροφὴν τῶν ἀκροατῶν.
15. Φρόντισε νὰ παρουσιάσῃς εἰς τὸν Θεὸν τὸν ἑαυτόν σου δοκιμασμένον, ἐργάτην ποὺ δὲν θὰ ἐντραπῇ καὶ ποὺ διδάσκει ὀρθὰ τὸν λόγον τῆς ἀληθείας.
16. Τὶς δὲ ἀσεβεῖς φλυαρίες ἀπόφευγε, διότι θὰ προχωρήσουν περισσότερον εἰς τὴν ἀσέβειαν
17. καὶ ὁ λόγος των θὰ καταφάγῃ σὰν γάγγραινα. Μεταξὺ αὐτῶν εἶναι ὁ Ὑμέναιος καὶ ὁ Φιλητός,
18. οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀστοχήσει ὡς πρὸς τὴν ἀλήθειαν μὲ τὸ νὰ λέγουν ὅτι ἔχει ἤδη γίνει ἡ ἀνάστασις καὶ ἀνατρέπουν τὴν πίστιν μερικῶν.
19. Τὸ στερεὸν ὅμως θεμέλιον ποὺ ἔβαλε ὁ Θεός, στέκει καὶ ἔχει τὴν ἑξῆς σφραγῖδα: Ὁ Κύριος γνωρίζει τοὺς δικούς του, καί, Ἂς ἀπομακρυνθῇ ἀπὸ τὴν ἀδικίαν κάθε ἕνας ποὺ ὀνομάζει τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου.
20. Εἰς ἕνα μεγάλο σπίτι δὲν ὑπάρχουν μόνον σκεύη χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ, ἀλλὰ καὶ ξύλινα καὶ πήλινα· μερικὰ εἶναι προωρισμένα διὰ χρῆσιν ἀξιόλογον, ἄλλα δὲ διὰ χρῆσιν εὐτελῆ.
21. Ἐὰν λοιπόν, καθαρίσῃ κανεὶς τὸν ἑαυτόν του ἀπὸ αὐτά, θὰ εἶναι σκεῦος ἀξιόλογον, ἁγιασμένον καὶ χρήσιμον εἰς τὸν οἰκοδεσπότην, ἑτοιμασμένον διὰ κάθε ἔργον καλόν.
22. Νὰ ἀποστρέφεσαι τὰς νεανικὰς ἐπιθυμίας καὶ νὰ ἐπιδιώκῃς τὴν δικαιοσύνην, τὴν πίστιν, τὴν ἀγάπην, τὴν εἰρήνην μαζὶ μὲ ἐκείνους ποὺ ἐπικαλοῦνται τὸν Κύριον μὲ καθαρὴ καρδιά.
23. Τὰς δὲ μωρὰς καὶ ἀνοήτους συζητήσεις ἀπόφευγε, ἐπειδή, καθὼς ξέρεις, γεννοῦν μάχας.
24. Ὁ δοῦλος ὅμως τοῦ Κυρίου, δὲν πρέπει νὰ μάχεται, ἀλλὰ νὰ εἶναι ἤπιος πρὸς ὅλους, διδακτικός, ὑπομονητικός,
25. διδάσκων μὲ πραότητα τοὺς ἀντιφρονοῦντας, μήπως τοὺς δώσῃ ποτὲ ὁ Θεὸς μετάνοιαν διὰ νὰ γνωρίσουν τὴν ἀλήθειαν καὶ συνέλθουν,
26. ξεφεύγοντες ἀπὸ τὴν παγίδα τοῦ διαβόλου, ὅπου ἐκρατοῦντο αἰχμάλωτοι διὰ νὰ κάνουν τὸ θέλημά του.