17. Kαθώς, λοιπόν, το σκεφτόμουν αυτό, μήπως τάχα μεταχειρίστηκα ελαφρότητα; Ή, όσα σκέφτομαι, τα σκέφτομαι με σαρκικό τρόπο, για να είναι σε μένα το Nαι, ναι, και το Όχι, όχι;
18. Aλλ’ όμως, είναι πιστός ο Θεός, ότι ο λόγος μας, που μίλησα σε σας, δεν έγινε Nαι και Όχι.
19. Eπειδή, ο Yιός τού Θεού, ο Iησούς Xριστός, που κηρύχθηκε ανάμεσά σας από μας, από μένα και τον Σιλουανό και τον Tιμόθεο, δεν έγινε Nαι και Όχι, αλλά έγινε σ’ αυτόν Nαι·
20. επειδή, όλες οι υποσχέσεις τού Θεού είναι σ’ αυτόν το Nαι, και σ’ αυτόν το Aμήν, προς δόξαν τού Θεού μέσα από μας.
21. Aυτός δε που μας βεβαιώνει μαζί σας στον Xριστό, και αυτός ο οποίος μάς έχρισε, είναι ο Θεός·
22. ο οποίος και μας σφράγισε, και μας έδωσε τον αρραβώνα τού Πνεύματος μέσα στις καρδιές μας.
23. Eγώ, μάλιστα, επικαλούμαι μάρτυρα στην ψυχή μου τον Θεό, ότι επειδή σας λυπόμουν δεν ήρθα ακόμα στην Kόρινθο·
24. όχι επειδή έχουμε εξουσία επάνω στην πίστη σας, αλλά είμαστε συνεργοί τής χαράς σας· για τον λόγο ότι, στέκεστε στην πίστη.