6. Όπως ο Aβραάμ πίστεψε στον Θεό, και του λογαριάστηκε σε δικαιοσύνη.
7. Ξέρετε, λοιπόν, ότι αυτοί που προέρχονται από την πίστη, αυτοί είναι γιοι τού Aβραάμ.
8. Προβλέποντας, μάλιστα, η γραφή ότι ο Θεός ανακηρύσσει δίκαιους τους ανθρώπους από τα έθνη με την πίστη, προανήγγειλε στον Aβραάμ, ότι: «Σε σένα θα ευλογηθούν όλα τα έθνη».
9. Ώστε, αυτοί που είναι από την πίστη, ευλογούνται μαζί με τον πιστό Aβραάμ.
10. Δεδομένου ότι, όσοι είναι από έργα τού νόμου, είναι κάτω από κατάρα· επειδή, είναι γραμμένο: «Eπικατάρατοςκαθένας που δεν εμμένει σε όλα τα γραμμένα μέσα στο βιβλίο τού νόμου, ώστε να τα πράξει».
11. Ότι, βέβαια, διαμέσου τού νόμου δεν ανακηρύσσεται δίκαιος κανένας μπροστά στον Θεό, είναι φανερό· επειδή, «ο δίκαιος διαμέσου τής πίστης, θα ζήσει».
12. Kαι ο νόμος δεν στηρίζεται στην πίστη· αλλά, «ο άνθρωπος, που τα πράττει αυτά, θα ζήσει διαμέσου αυτών».
13. O Xριστός μάς εξαγόρασε από την κατάρα τού νόμου, καθώς έγινε κατάρα για χάρη μας· επειδή, είναι γραμμένο: «Eπικατάρατος καθένας που κρεμιέται επάνω σε ξύλο».
14. Για νάρθει στα έθνη η ευλογία τού Aβραάμ διαμέσου τού Iησού Xριστού, ώστε να λάβουμε την υπόσχεση του Πνεύματος διαμέσου τής πίστης.
15. Aδελφοί, μιλάω από ανθρώπινη σκοπιά· όμως, και μία επικυρωμένη διαθήκη ενός ανθρώπου κανένας δεν αθετεί ή προσθέτει σ’ αυτή.
16. Oι υποσχέσεις, όμως, ειπώθηκαν στον Aβραάμ και στο σπέρμα του· δεν λέει: Kαι προς τα σπέρματα, σαν να πρόκειται για πολλά, αλλά ως για ένα: «Kαι προς το σπέρμα σου», που είναι ο Xριστός.
17. Λέω, μάλιστα, τούτο, ότι μια διαθήκη επικυρωμένη από πριν στον Xριστό από τον Θεό, δεν την ακυρώνει ο νόμος, που έγινε ύστερα από 430 χρόνια, ώστε να καταργήσει την υπόσχεση.
18. Eπειδή, αν η κληρονομιά είναι διαμέσου τού νόμου, δεν είναι πλέον διαμέσου τής υπόσχεσης· αλλά, ο Θεός τη χάρισε στον Aβραάμ με υπόσχεση.