61-64. Dy gyfraith nid anghofiais,Os tyn yw clymau’r fall,Ac am dy farnau cyfiawnMoliannaf di’n ddi-ball.Rwyt ffrind i bawb sy’n cadwD’ofynion di. Mae’r bydYn llawn o’th gariad, Arglwydd;Dysg im dy ddeddfau i gyd.Eirinwg 98.98.D
65-68. Yn unol â’th air, Arglwydd, gwnaethostDdaioni i mi. Dysg i’th wasIawn farnu, cans rwyf yn ymddiriedYn llwyr yng ngorchmynion dy ras.Fe’m cosbaist am fynd ar gyfeiliorn;Yn awr wrth dy air rwyf yn byw.Da wyt, ac yn gwneuthur daioni.Dysg imi dy ddeddfau, O Dduw.
69-72. Parddua’r trahaus fi â chelwydd,Ond cadwaf d’ofynion o hyd.Trymhawyd eu calon gan fraster,Ond dygodd dy gyfraith fy mryd.Mor dda yw i mi gael fy nghosbiEr mwyn imi ddysgu dy air!Mae cyfraith dy enau’n well imiNa miloedd o arian ac aur.Crug-y-bar 98.98.D
73-76. Dy ddwylo a’m gwnaeth; rho im ddeallI ddysgu d’orchmynion; fe bairLawenydd i bawb sy’n dy ofniFy ngweld yn gobeithio yn dy air.Mi wn fod dy farnau yn gyfiawn,Ac nad oedd dy gosb ond gwaith gras.O tyrd i’m cysuro â’th gariad,Yn ôl dy addewid i’th was.
77-80. Er mwyn im gael byw, rho drugaredd,Cans hoffais dy gyfraith i gyd.Celwyddau’r trahaus cywilyddier,Ond ar dy ofynion mae ’mryd.Boed i’r rhai a’th ofnant droi atafI wybod dy farnau, fy Nuw;A bydded, rhag fy nghywilyddio,Dy ddeddfau o’m mewn tra bwyf byw.Eifionydd 87.87.D
81-84. Rwy’n dyheu am iachawdwriaeth;Yn dy air gobeithio a wnaf.Hir ddisgwyliaf am d’addewid,A dywedaf, “Pryd y cafFy nghysuro?” Rwy’n crebachuMegis costrel groen mewn mwg,Ond dy ddeddfau nid anghofiaf.Barna di f’erlidwyr drwg.
85-88. Cloddiodd gwŷr, yn groes i’th gyfraith,Bwll y cwympwn iddo’n syth.Pan erlidiant, tyrd i’m cymorth;Sicr yw d’orchmynion byth.Buont bron â’m lladd, ond etoCedwais dy ofynion diA barnedigaethau d’enau.Rho dy ffafr, adfywia fi.Cyfamod (Hen Ddarbi) 98.98.D
89-92. O Arglwydd, dy air sy’n dragwyddol;Mae wedi’i sefydlu’n y nef.Y mae dy ffyddlondeb yn para;Fe seiliaist y byd, a saif ef.Saif popeth yn ôl d’ordeiniadau,Cans gweision i ti ŷnt i gyd.Heb gysur dy gyfraith buaswnYn f’ing wedi marw cyn pryd.
93-96. Hyd byth nid anghofiaf d’ofynion;Trwy’r rhain y’m hadfywiaist, fy Nuw.Dy eiddo di wyf. Tyrd i’m hachub,D’ofynion sy’n llywio fy myw.Fe gais y drygionus fy nifa,Ond cadwaf dy farnau di-lyth;Cans gwelaf fod diwedd i bopeth,Ond pery d’orchymyn di byth.Eirinwg 98.98.D
97-100. O fel yr wy’n caru dy gyfraith!Hi yw fy myfyrdod drwy’r dydd.Fe wna dy orchymyn fi’n ddoethachNa’m gelyn; mae’n gyson ei fudd.O ddysgu dy farnedigaethauDeallaf yn well nag y gwnaF’athrawon na neb o’r hynafgwyr,Cans cadw d’ofynion sydd dda.
101-104. Mi gedwais fy nhraed rhag drwg lwybr,Er mwyn imi gadw dy air.Ni throais fy nghefn ar dy farnau,Cans fe’m cyfarwyddaist yn daer.Mor felys d’addewid i’m genau,Melysach i’m gwefus na mêl.D’ofynion sy’n rhoi imi ddeall;Casâf lwybrau twyll, doed a ddêl.Gwalchmai 74.74.D
105-108. Llusern yw dy air i’m troed,Golau i’m llwybrau.Mi ymrwymais i erioedI’th holl farnau.Yn ôl d’air, adfywia fiO’m gofidiau.Clyw fy nheyrnged, a dysg diIm dy ddeddfau.
109-112. Cofio a wnaf dy gyfraith diMewn peryglon;Er holl rwydau’r gelyn, miWnaf d’ofynion.Dy farnedigaethau ywFy llawenydd,Ac i’th ddeddfau tra bwyf bywByddaf ufudd.Eirinwg 98.98.D
113-116. Yr wyf yn casáu rhai anwadal,Ond caraf dy gyfraith yn fawr.Ti ydyw fy lloches a’m tarian;Yn d’air y gobeithiaf bob awr.Trowch ymaith, rai drwg, oddi wrthyf,A chadwaf orchmynion fy Nuw.O cynnal fi, na’m cywilyddier,Ac, yn ôl d’addewid, caf fyw.
117-120. O dal fi, a chaf waredigaeth,A pharchaf dy ddeddfau o hyd.Gwrthodi wrthodwyr dy ddeddfau,Oherwydd mai twyll yw eu bryd.Ystyri’r drygionus yn sothach,Ond minnau, mi garaf hyd bythDy farnedigaethau, a chrynafMewn ofn rhag dy farnau di-lyth.Crug-y-bar 98.98.D
121-124. Mi wneuthum i farn a chyfiawnder,Na ad fi i’m gorthrymwyr, ond byddYn feichiau i’th was; paid â gadaelI’r beilchion fy llethu bob dydd.Rwy’n nychu am dy iachawdwriaeth,Am weled cyfiawnder dy ras.O delia â mi yn dy gariad,A dysga dy ddeddfau i’th was.
125-128. Dy was ydwyf fi; rho im ddeallDy farnedigaethau o hyd.Mae’n amser i’r Arglwydd weithredu,Cans torrwyd dy gyfraith i gyd.Er hynny, rwy’n caru d’orchmynionYn fwy, ie’n fwy, nag aur drud.Mi gerddaf yn ôl dy ofynion;Casâf lwybrau dichell y byd.Cyfamod (Hen Ddarbi) 98.98.D
129-132. Rhyfeddol dy farnedigaethau;Am hynny fe’u cadwaf i gyd.Pan roddi dy air, mae’n goleuo;Rhydd ddeall i’r syml ei fryd.Rwy’n agor fy ngenau i flysioD’orchmynion; O Dduw, trugarha;Tro ataf, yn unol â’th arferI’r rhai sy’n dy garu di’n dda.
133-136. O cadw fy ngham i yn sicr;Na rwystred drygioni dy was.Rhyddha fi rhag gormes a gorthrwm,A chadwaf ofynion dy ras.Boed llewyrch dy wyneb di arnaf,A dysga dy ddeddfau i mi.Rwy’n wylo am nad ydyw poblYn cadw dy lân gyfraith di.Dwedwch, fawrion o wybodaeth 88.88
137-138. Arglwydd, yr wyt ti yn gyfiawn,Ac y mae dy farnau’n uniawn.Cyfiawn dy farnedigaethau,Cwbl ffyddlon ydwyt tithau.
139-140. Mae ’nghynddaredd wedi cynnauAm fod rhai’n anghofio d’eiriau.Mae d’addewid wedi’i phrofi,Ac rwyf finnau yn ei hoffi.