7. Atebodd Daniel dan chwerthin, “Paid â chymryd dy dwyllo, frenin. Clai yw hwn oddi mewn, a phres oddi allan; nid yw wedi bwyta nac yfed erioed.”
8. Yna, yn llawn dicter, galwodd y brenin ei offeiriaid a dweud wrthynt: “Os na ddywedwch wrthyf pwy sydd yn bwyta'r bwyd hwn, byddwch farw. Ond os gallwch ddangos mai Bel sydd yn ei fwyta, caiff Daniel farw am ddweud cabledd yn erbyn Bel.”
9. Yna dywedodd Daniel wrth y brenin, “Boed felly.”
10. Yr oedd gan Bel ddeg a thrigain o offeiriaid, heblaw eu gwragedd a'u plant. Aeth y brenin gyda Daniel i deml Bel.
11. Dywedodd offeiriaid Bel, “Fe awn ni allan yn awr. Fe gei di, frenin, osod y bwydydd yn eu lle, a chymysgu'r gwin a gosod hwnnw. Cau'r drws wedyn, a'i selio â'th fodrwy dy hun. Tyrd yn ôl yn y bore, ac os na fyddi'n gweld bod Bel wedi bwyta'r cwbl, fe gei ein lladd. Onid e, caiff Daniel ei ladd, am iddo ddweud celwydd yn ein herbyn ni.”
12. Ond siarad yn ddirmygus yr oeddent, gan eu bod wedi gwneud ffordd gudd dan y bwrdd; byddent yn mynd yn ôl a blaen ar hyd-ddi, ac yn bwyta'r cwbl.
13. Wedi i'r offeiriaid fynd allan, gosododd y brenin y bwyd gerbron Bel.
14. Gorchmynnodd Daniel i'w weision ddod â lludw a'i daenu dros yr holl deml yng ngŵydd y brenin yn unig. Ac aethant allan a chloi'r drws a'i selio â modrwy'r brenin, a mynd i ffwrdd.
15. Aeth yr offeiriaid liw nos, yn ôl eu harfer, gyda'u gwragedd a'u plant, a bwyta ac yfed y cwbl.
16. Cododd y brenin yn fore iawn, a daeth â Daniel gydag ef.
17. Dyma'r brenin yn gofyn, “A yw'r seliau'n gyfan, Daniel?” “Ydynt, frenin,” atebodd ef.
18. A chyn gynted ag yr agorwyd y drws, edrychodd y brenin tua'r bwrdd, a gwaeddodd â llais uchel, “Mawr wyt ti, Bel. Nid oes dim twyll ynot, dim o gwbl.”
19. Ond chwerthin a wnaeth Daniel, ac atal y brenin rhag mynd i mewn. “Edrych ar y llawr,” meddai, “ac ystyria. Ôl traed pwy yw'r rhain?”
20. “Gwelaf ôl traed dynion a gwragedd a phlant,” atebodd y brenin.
21. Yn ei gynddaredd galwodd y brenin yr offeiriaid a'u gwragedd a'u plant ynghyd. A dyma hwythau'n dangos iddo'r drysau cudd y daethant i mewn drwyddynt i fwyta'r pethau oedd ar y bwrdd.
22. Yna lladdodd y brenin hwy, a rhoi Bel yn llaw Daniel. Dinistriodd yntau y duw a'i deml.
23. Yr oedd hefyd ddraig fawr a addolid gan y Babiloniaid.
24. Dywedodd y brenin wrth Daniel, “Ni fedri wadu nad yw hon yn dduw byw. Felly ymgryma iddi.”
25. Atebodd Daniel, “I'r Arglwydd fy Nuw yr ymgrymaf. Duw byw yw ef.
26. Ond dyro i mi awdurdod, frenin, ac mi laddaf y ddraig heb na chleddyf na ffon.” Dywedodd y brenin, “Yr wyf yn ei roi iti.”