82. Yn ail, am na allant bellach wir edifarhau a chael byw.
83. Yn drydydd, fe welant y wobr sydd ynghadw ar gyfer y rhai a ymddiriedodd yng nghyfamodau'r Goruchaf.
84. Yn bedwerydd, byddant yn meddwl am y boenedigaeth sydd ynghadw ar eu cyfer hwy yn yr amserau diwethaf.
85. Yn bumed, gwelant angylion yn gwarchod trigfannau ysbrydoedd eraill mewn tawelwch mawr.
86. Yn chweched, gwelant eu bod hwy yn fuan i fynd i'w poenydio.
87. Yn seithfed—ac y mae'r rheswm hwn yn bwysicach na'r holl rai y soniwyd amdanynt eisoes—am y byddant yn nychu mewn siom, yn cael eu difa mewn cywilydd ac yn dihoeni mewn ofnau, pan welant ogoniant y Goruchaf; oherwydd pechu ger ei fron ef a wnaethant yn ystod eu bywyd, a cher ei fron ef hefyd y maent i gael eu barnu yn yr amserau diwethaf.
88. “Ond ynglŷn â'r rhai a gadwodd ffyrdd y Goruchaf, dyma drefn pethau pan ddaw'r amser iddynt hwy gael eu gwahanu oddi wrth eu llestr llygradwy.
89. Yn ystod eu hamser ar y ddaear buont yn ddyfal yn gwasanaethu'r Goruchaf ac yn dioddef perygl bob awr, er mwyn cadw cyfraith y Deddfwr yn berffaith.
90. Ar gyfrif hynny, dyma sydd i'w ddweud amdanynt hwy: