1. Kini ang mga panultihon ni Solomon, anak ni David nga hari sa Israel.
2. Kining maong mga panultihon makatabang kanimo pag-ila sa kaalam ug sa maayong tambag ug sa pagsabot sa mga panultihon nga lalom ug kahulogan.
3. Makatudlo kini kanimo unsaon pagkinabuhi sa hustong paagi ug sa pagkamatarong ug sa pagkamakiangayon.
4. Makahimo kining maalamon sa mga walay kasinatian ug makatudlo sa mga batan-on sa pagkaabtik sa hunahuna.
5. Makadugang usab kini sa kahibalo sa mga tawong maalamon ug makalamdag sa mga may kahibalo
6. aron sila makatugkad sa tinagong mga kahulogan sa mga panultihon ingon man sa mga suliran ug tigmo nga sagad ipangutana sa mga maalamon.
7. Ang pagtahod ug pagbaton ug kahadlok sa Ginoo maoy sinugdanan sa kaalam. Ang mga buangbuang walay pagtahod sa kaalam ug nagdumili sila sa pagsabot.
8. Anak, pamatia ang gitudlo kanimo sa imong amahan ug patalinghogi ang gisulti sa imong inahan
9. kay ang ilang gitudlo kanimo makaayo sa imong pamatasan sama sa anindot nga purong ug mga medalyon sa kuwintas.
10. Anak, kon tintalon ka sa mga makasasala, ayaw pagpadala kanila.
11. Kon moingon sila kanimo, “Sigi, mangita tag patyonon. Mangatang ta sa mga walay sala aron masadya ta
12. ug sama sa Seol tukbon nato sila ug dili gayod nato biyaang buhi ang atong mga biktima;
13. mangita tag mga bahandi ug pun-on nato ang atong mga balay sa atong kinawat!
14. Sigi, uban kanamo ug bahinon nato ang tanan natong kinawat.”
15. Anak, ayaw gayod pag-uban sa mga tawo nga sama kanila. Paglikay kanila
16. kay andam sila kanunay nga mobuhat ug daotan. Andam sila kanunay nga mopatay.
17. Kawang lamang ang pagbutang ug lit-ag kon nagtan-aw sa imong gibuhat ang langgam nga buot mong lit-agon.
18. Apan ang maong mga tawo naglit-ag lamang sa ilang kaugalingon. Ang ila rang kaugalingong kinabuhi maoy ilang malit-ag.
19. Mao kini ang dangatan sa nanginabuhi pinaagi sa kabangis ug pagpanglimbong. Sila ra ang nag-unay pagtapos sa ilang kinabuhi.
20. Pamati! Nagtawag ang kaalam diha sa kadalanan ug sa mga merkado!
21. Nagsinggit kini diha sa ganghaan sa mga siyudad ug sa tanang dapit nga tigomanan sa mga tawo. Kini ang iyang giingon,
22. “Mga buangbuang! Magpadayon na ba lamang kamo sa inyong binuang? Magsigi ba lamang kamog bugalbugal sa kahibalo? Dili na ba gayod kamo makasabot?
23. Pamati kamo sa akong pagbadlong kaninyo; hatagan ko kamog maayong tambag ug ipakig-ambit ko kaninyo ang akong kahibalo.
24. Nagsigi akog tawag ug dapit kaninyo apan dili kamo mamati ug wala lamang ako ninyo tagda.
25. Wala ninyo tagda ang akong tambag ug dili kamo gustong magpatudlo kanako.
26. Busa kataw-an ko lamang kamo kon abuton na kamog kalisdanan. Bugalbugalan ko kamo kon abuton na kamog kalisang.
27. Mohampak kaninyo ang kalisang sama sa bagyo nga magdala sa alimpulos sa kalisdanan ug tungod niini mag-antos kamo ug maalaot.
28. Motawag unya kamo kanako apan dili ko kamo tubagon. Pangitaon ako ninyo sa tanang dapit apan dili ninyo ako makit-an.
29. Tungod kay wala gayod ninyo gamita ang kahibalo ug kanunay kamong nagdumili sa pagtahod ug pagbaton ug kahadlok sa Ginoo
30. ug kay wala man gayod kamo mamati sa akong tambag ug magtagad sa dihang gibadlong ko kamo,
31. angay kamong mag-antos ug basolan unya ninyo ang inyong gibuhat.
32. Ang mga tawong walay kasinatian mamatay kay dili man sila modawat sa kaalam. Ang mga buangbuang mangalaglag tungod sa kakulang sa ilang pagtagad.
33. Apan ang mamati kanako makaangkon gayod ug seguridad. Mahilayo siya sa kakuyaw ug wala siyay angay nga kalisangan.”