1. Ang kaalam nagbuhat ug balay alang sa iyang kaugalingon ug kini gibutangan niyag pito ka haligi.
2. Nagpaihaw siyag mananap aron kombirahan. Gipalamian niya ang bino ug giandam na ang kan-anan.
3. Gisugo niya ang iyang mga sulugoong babaye sa pagdapit sa mga tawo didto sa lungsod
4. ug sila nag-ingon, “Tambong kamo sa kombira, mga tawong walay alamag!” Ug sa mga buangbuang, nag-ingon siya,
5. “Dali kamo, kaon kamo sa giandam kong kalan-on ug inom kamo sa bino nga akong giandam alang kaninyo.
6. Biyai ang pagkawalay alamag ug mamaayo ang imong kinabuhi. Sunda ninyo ang dalan sa kahibalo.”
7. Kon badlongon mo ang tawong mapagarbohon, insultohon ka lamang niya. Kon badlongon mo ang tawong daotan, daoton ka lamang niya.
8. Ayaw badlonga ang tawong garboso kay kasilagan ka lang niya. Apan kon imong badlongon ang maalamon, tahoron ka niya.
9. Ang itudlo mo sa maalamon makadugang sa iyang kaalam; ang isulti mo sa matarong makadugang sa iyang kahibalo.
10. Ang pagtahod ug pagbaton ug kahadlok sa Ginoo maoy sinugdanan sa kaalam. Ang pagbaton ug kahibalo sa Balaang Dios mao ang pagbaton ug maayong panabot.
11. Ang kaalam makapataas sa imong kinabuhi.
12. Bulahan ka kon aduna kay kaalam. Apan mag-antos ka kon isalikway mo ang kaalam.
13. Ang babayeng buangbuang sabaan. Wala siyay alamag ug kaulaw.
14. Anha siya maglingkod sa pultahan sa iyang balay o diha sa usa ka lingkoranan sa bahin sa lungsod nga daghan ug tawo
15. ug tawgon niya ang mga nanglabay nga wala manghilabot sa uban,
16. “Dali kamo, mga tawo nga walay alamag!” Moingon siya sa buangbuang,
17. “Mas tam-is ang tubig nga kinawat. Mas lamian ang pan nga kan-on diha sa tago.”
18. Ang mga biktima niya wala masayod nga ang moadto didto mamatay ug nga kadtong nakasulod na, nahitipon na sa kalibotan sa mga patay.