15. Sy het op die muur gewoon. Haar huis was daar gebou. Sy het hulle met ’n tou deur die venster laat afsak.
16. Haar raad vir hulle was: “Vlug na die berge toe sodat julle agtervolgers julle nie in die hande kan kry nie. Kruip drie dae lank daar weg totdat die agtervolging verby is. Julle kan daarna weer julle koers kry.”
17. Die mans het vir haar gesê: “Ons sal die belofte wat ons aan jou gemaak het, nakom.
18. Jy moet hierdie rooi tou waarmee jy ons deur die venster gaan laat afsak aan die venster vasbind wanneer ons in die land kom. Jy moet dan jou pa en jou ma, jou broers en jou hele familie hier in jou huis laat bymekaarkom.
19. As iemand van hulle by die huis se deur uitgaan buitentoe, sal hy vir sy eie dood verantwoordelik wees. Ons is dan onskuldig. As enigiemand wat saam met jou in die huis is egter iets oorkom, sal dit ons skuld wees.
20. As jy iets oor ons verklap, is ons vry van die belofte wat ons aan jou gemaak het.”
21. Sy het gesê: “Soos julle gesê het, so sal dit wees.” Sy het hulle weggehelp en die rooi tou aan die venster vasgeknoop.
22. Die mans is die berge in. Hulle het drie dae lank daar gebly tot die mense wat hulle agtervolg het, teruggekom het. Die mense wat hulle agternagesit het, het orals langs die pad na hulle gesoek, maar kon hulle nêrens kry nie.
23. Die mans het toe afgekom uit die berge en is deur die Jordaan terug na Josua, die seun van Nun. Hulle het aan hom teruggerapporteer oor alles wat hulle daar aangetref het.
24. Hulle het vir Josua gesê: “Die Here sal die hele land in ons mag gee. Almal wat in die land bly, is lam van vrees vir ons.”