19. O die angs, die benoudheid van my pyn! My hart klop onstuimig in my. Ek kan nie stilbly nie. Ek het trompette gehoor,die gedreun van oorlogskrete.
20. Die een ramp volg die ander totdat die land heeltemal verwoes is. Skielik is al wat ’n blyplek en skuiling is, tot niet.
21. Hoe lank gaan ek nog die oorlogsbanier aanskou? Hoe lank gaan ek nog die oorlogsbasuin hoor?
22. “My volk is dwaas, hulle ken My nie. Hulle is soos dom kinders, hulle het geen insig nie. Hulle is slim as dit kom by kwaaddoen. Maar vir goeddoenhet hulle geen talent nie!”
23. Ek het na die aarde gekyk, en dit was woes en leeg. Ek het ook na die hemel gekyk, en daar was geen lig nie.
24. Ek het gekyk na die berge en die heuwels en hulle het gebewe en geskud.
25. Ek het gekyk en al die mense was weg. Selfs al die voëls van die hemel het weggevlieg.
26. Toe ek om my kyk,sien ek die vrugbare grond het in ’n woestyn verander. Al die dorpe het in puin gelê, want die Herehet hulle vernietigin sy toorn.
27. Die Here het gesê: “Die land sal verwoes word, maar Ek sal dit nie heeltemal verwoes nie.
28. Die aarde sal huil en die hemel donker word oor die besluit wat Ek oor my volk geneem het. Ek het klaar besluit en sal nie van plan verander nie.”
29. Elke stad se mense vlug as hulle die klank van perde en boogskutters hoor.Hulle kruip in die bosse en tussen rotse weg. Al die dorpe is leeg, sonder ’n enkele inwoner.
30. Wat probeer jy doen, jy wat gestroop is?Hoekom trek jy vir jou’n rooi rok aan, versier jy jou met goue juwele? Hoekom maak jy jou oë mooi met maskara? Jy maak jou verniet mooi! Jou bondgenotehet jou verwerp en soek jou lewe.
31. Ek hoor ’n uitroep van pyn soos ’n vrou wat kraam, ’n kreet van iemand wat haar eerste kind in die wêreld bring. Ek hoor die dogter van Sion snakna haar asem. Sy pleit om hulp.Sy kniel voor haar moordenaars.