21. So is die geskenke vooruit gestuur, maar Jakob het die aand in die kamp agtergebly.
22. Gedurende die nag het Jakob opgestaan en sy twee vroue, twee slavinvroue en elf seuns geneem en hulle deur die Jabbokdrif gestuur.
23. Nadat hy hulle na die oorkant toe laat gaan het, stuur hy ook al sy besittings deur.
24. Hy het daar alleen agtergebly. ’n Man het gekom en met hom gestoei tot dagbreek toe.
25. Toe die man sien dat hy hom nie kom onderkry nie het hy Jakob op sy heup geslaan sodat dit uit die potjie spring.
26. Toe sê die man: “Los my nou, die dag begin al breek.”Uitasem sê Jakob: “Ek sal jou net laat gaan as jy my seën.”
27. “Wat is jou naam?” vra die man. Hy antwoord: “Jakob.”
28. “Jou naam sal nie meer Jakob wees nie,” sê die man vir hom. “Van nou af is dit Israel, want jy het met God en mens geworstel en nie kopgegee nie.”
29. “Wat is jóú naam dan?” vra Jakob hom.“Hoekom vra jy wat my naam is?” antwoord die man. Toe seën hy Jakob net daar.
30. Jakob het die plek Pniël genoem, want hy het gesê: “Ek het God in die gesig gekyk. Tog is my lewe gespaar.”
31. Die son was besig om op te kom net toe hy van Pniël af weggaan. Van toe af het hy gehink as gevolg van sy heup.