32. Hulle het Abner begrawe in Hebron. Die koning en al sy mense het by die graf gehuil.
33. Die koning het hierdie klaaglied vir Abner gesing:“Moes Abner sterf soos ’n dwaas?
34. Jou hande was nie vasgemaak nie;jou voete nie in kettings nie!Nee, jy is vermoor –’n slagoffer van bose mense.”Die hele volk het weer oor Abner gehuil.
35. Almal het Dawid op dié dag gesmeek om te eet terwyl dit dag was, maar hy het ’n eed afgelê: “Mag God my straf as ek enigiets voor sononder eet.”
36. Die hele volk het dit raakgesien en dit goedgekeur. Trouens, hulle het alles wat die koning gedoen het, goedgekeur.
37. Toe het almal, ook die hele Israel, besef dat Dawid nie vir Abner se dood verantwoordelik was nie.
38. Toe sê koning Dawid vir die volk: “Besef julle dat ’n leier, ’n groot man in Israel, vandag geval het?
39. Alhoewel ek die gesalfde koning is, is ek swak, want hierdie twee seuns van Seruja is te sterk vir my. Mag die Here met die bose man afreken vir sy bose daad.”