10. Die diens is voorberei en die priesters het op hul plek gaan staan en die Leviete volgens hulle afdelings.
11. Hulle het die Pesag geslag volgens die koning se bevel en die priesters het sommige van die bloed gesprinkel.
12. Die Leviete het die offers afgeslag en die brandoffers aan die afdelings van die families van die volk gegee om aan יהוה te offer, soos geskryf is in die boek van Moshe en so het hulle elke oggend gedoen.
13. Hulle het die Pesag met vuur gebraai volgens die voorskrif, maar die ander afgesonderde gawes het hulle in potte en in kanne en in skottels gekook en gou onder al die mense verdeel.
14. Agterna, toe die Leviete klaar was, het hulle vir hulleself en vir die priesters voorberei, want die priesters, die seuns van Aharon, was besig om die brandoffer en die vetstukke te offer; toe het die Leviete vir hulleself en die priesters wat bedien het, voorberei.
15. Die sangers, die seuns van Asaf, was op hulle plek volgens die bevel van Dawid en van Heman en Y’dutun, die profeet van die koning en die poortwagters het by elke poort gebly; hulle mag nie hulle diens verlaat het nie, maar hulle broers, die Leviete, het hulle bedien.
16. Die hele diens van יהוה is op dieselfde dag voorberei, om die Pesag te hou en brandoffers te bring op die altaar van יהוה volgens die opdrag van koning Yoshiyahu.
17. Die seuns van Yisra’el wat teenwoordig was, het die Pesag gehou in daardie tyd en ook die Fees van die Ongesuurde Brode vir sewe dae lank.
18. Daar was nie so ’n Pesag gehou in Yisra’el van die dae van Sh’mu’el, die profeet, af nie en ook het geen koning van Yisra’el so ’n Pesag gehou soos wat Yoshiyahu, die priesters, die Leviete, die hele Y’hudah en Yisra’el wat teenwoordig was in Yerushalayim, gehou het nie.
19. Hierdie Pesag is in die agttiende jaar van die regering van Yoshiyahu gehou.
20. Ná dit alles, toe Yoshiyahu die sake van die tempel voltooi het, het Farao, die lam koning van Mitzrayim (N’kho), opgetrek om teen Kark’mish aan die Eufraat, te veg en Yoshiyahu het teen hom uitgetrek.
21. Hy het ambassadeurs na hom toe gestuur om te sê: “Wat het ek met jou te doen, koning van Y’hudah? Ek kom nie vandag teen jóu nie, o koning van Y’hudah, maar teen die huis wat teen my oorlog voer. God het gesê ek moet gou maak. Moenie jou teen God bemoei, wat met my is, dat Hy jou nie vernietig nie.”
22. Nogtans wou Yoshiyahu nie sy gesig van hom af wegdraai nie, want hy het gegaan om teen hom te veg. Hy het nie geluister na die woorde van Farao, die Lamme, nie, want Yoshiyahu het nie geweet dat dit van יהוה is nie, hy het dus voortgegaan om teen hom te veg in die vlakte van Megiddo.
23. Toe het Farao, die Lamme, twee pyle na Yoshiyahu geskiet. Toe sê die koning vir sy diensknegte: “Vat my weg, want ek is swaar gewond.”
24. Sy diensknegte het hom uit die strydwa gehaal en hom in sy eie koninklike strydwa gesit en hom na Yerushalayim gebring. Hy het gesterf en is begrawe in die grafte van sy vaders en die hele Y’hudah en Yerushalayim het oor Yoshiyahu gerou.
25. Yirmeyahu het ’n klaaglied vir Yoshiyahu gedig en gesê: “Alle regverdige manne en vroue, huil in julle klaagliedere vir Yoshiyahu.” Hy het dit tot ’n instelling in Yisra’el gemaak, tot vandag toe. Let op, hierdie klaagliedere is opgeskryf in die boek van Klaagliedere.
26. Die res van die dade van Yoshiyahu en sy goedheid, volgens dit wat geskryf is in die wet van יהוה