1. Drie jaar het verbygegaan sonder oorlog tussen Aram en Yisra’el.
2. In die derde jaar het Y’hoshafat, die koning van Y’hudah, afgekom na die koning van Yisra’el.
3. Die koning van Yisra’el vra vir sy diensknegte: “Weet julle dat Ramot-Gil’ad aan ons behoort en dat ons steeds niks doen om dit uit die hand van die koning van Aram te vat nie?”
4. Hy sê vir Y’hoshafat: “Sal u saam met my gaan om te veg by Ramot-Gil’ad?” Y’hoshafat antwoord die koning van Yisra’el: “Ek is soos u is, my volk soos u volk, my perde soos u perde.”
5. Y’hoshafat sê verder ook vir die koning van Yisra’el: “Vra asseblief eers vir die woord van יהוה.”
6. Toe maak die koning van Yisra’el die profete bymekaar, omtrent vier honderd man en sê vir hulle: “Sal ek teen Ramot-Gil’ad gaan om te veg of nie?” Hulle antwoord: “Gaan op, want יהוה sal dit in die hand van die koning gee.”
7. Y’hoshafat sê egter: “Is daar nie nog ’n profeet van יהוה sodat ons deur hom kan vra nie?”
8. Die koning van Yisra’el antwoord Y’hoshafat: “Daar is nog een man deur wie ons by יהוה kan vra, maar ék haat hom omdat hy nie goed oor my profeteer nie, maar boosheid; Mikhay’hu, die seun van Yimlah.” Y’hoshafat sê egter: “Laat die koning nie so praat nie!”
9. Toe roep die koning van Yisra’el ’n amptenaar en sê: “Bring gou vir Mikhay’hu, die seun van Yimlah.”
10. Die koning van Yisra’el en Y’hoshafat, koning van Y’hudah, het by die dorsvloer by die ingang van die poort van Shomron, elkeen op sy troon gesit, aangetrek in hulle koninklike klere en al die profete het voor hulle profeteer.