10. Toe is Dawid by sy vaders neergelê en is begrawe in die stad van Dawid.
11. Die dae wat Dawid oor Yisra’el regeer het, was veertig jaar: in Hevron het hy sewe jaar regeer en drie en dertig jaar in Yerushalayim.
12. Shlomo het op die troon van Dawid, sy vader, gaan sit en sy koningskap was stewig vasgemaak.
13. Adoniyah, die seun van Haggit, het na Bat-Sh’va, die moeder van Shlomo, gekom en sy het gevra: “Kom jy in vrede?” Hy antwoord: “In vrede.”
14. Toe het hy gesê: “Ek het iets om vir u te sê.” Sy antwoord: “Praat.”
15. Hy het gesê: “U weet dat die koningskap myne was en dat die hele Yisra’el verwag het dat ek koning sou wees; die koningskap het egter oorgegaan en my broer s’n geword, want dit was syne vanaf יהוה.
16. Nou rig ek een versoek tot u; moet my nie weier nie.” Sy antwoord hom: “Praat.”
17. Toe sê hy: “Praat asseblief met Shlomo, die koning, want hy sal u nie weier nie, dat hy Avishag, die Shunamiet, vir my as vrou moet gee.”
18. Bat-Sh’va het gesê: “Goed, ék sal met die koning namens jou praat.”
19. Bat-Sh’va het na koning Shlomo gegaan om met hom namens Adoniyah te praat en die koning het opgestaan om haar te ontmoet, voor haar neergebuig en op sy troon gaan sit; toe het hy vir die moeder van die koning ’n troon laat opstel en sy het aan sy regterhand gesit.
20. Toe sê sy: “Ek het een klein versoekie vir u; moet my nie weier nie.” Die koning antwoord haar: “Vra, my moeder, want ek sal u nie weier nie.”
21. Sy sê: “Laat Avishag, die Shunamiet, vir u broer Adoniyah as vrou gegee word.”
22. Koning Shlomo antwoord en sê vir sy moeder: “Waarom vra u Avishag, die Shunamiet, vir Adoniyah? Vra ook die koningskap vir hom, want hy is my ouer broer. Vir hom, vir Evyatar, die priester en vir Yo’av, die seun van Tz’ruyah!”
23. Toe sweer koning Shlomo by יהוה en sê: “Mag God so aan my doen en ook meer, as Adoniyah nie hierdie woord teen sy eie lewe gepraat het nie.
24. Nou, daarom, soos יהוה leef wat my bevestig het en my op die troon van my vader Dawid laat sit en vir my ’n huis gemaak het volgens sy belofte, sal Adoniyah sekerlik vandag doodgemaak word!”
25. Koning Shlomo het vir B’nayah, die seun van Y’hoyada gestuur en hy het hom aangeval sodat hy dood is.
26. Toe sê die koning vir Evyatar, die priester: “Gaan na `Anatot, na jou eie grond, want jy verdien om te sterf, maar ek sal jou nie nou doodmaak nie omdat jy die ark van die Meester, יהוה, voor my vader Dawid uit gedra het en omdat jy alles gely het wat my vader gely het.”
27. So het Shlomo Evyatar ontslaan sodat hy nie meer priester van יהוה was nie, om die woord van יהוה te vervul wat Hy oor die huis van `Eli in Shiloh gespreek het.
28. Die nuus het by Yo’av gekom, want Yo’av het Adoniyah gevolg, alhoewel hy nie vir Avshalom gevolg het nie. Yo’av het na die tent van יהוה gevlug en die horings van die altaar vasgegryp.