1. Na veertien jaar, het ek weer na Yerushalayim opgegaan saam met Bar-Nabba en ook vir Titos saamgevat,
2. maar ek het opgegaan op grond van ’n openbaring en aan hulle die goeie boodskap voorgelê wat ek onder die ander nasies verkondig; asook afsonderlik aan die wat in aansien was sodat ek nie miskien tevergeefs sou loop of geloop het nie.
3. Titos, wat by my was en ’n Arameër is, is nie gedwing om besny te word nie,
4. ten spyte van valse broers, wat ingesluip het om op ons vryheid te spioeneer wat ons in Die Gesalfde Een, Yeshua, het sodat hulle ons slawe kon maak;
5. teenoor wie ons egter nie ’n oomblik in ondergeskiktheid toegegee het nie sodat die waarheid van die goeie boodskap by julle kon voortgaan.
6. Die wat in aansien was, (wat hulle was, maak by my geen verskil nie, want God neem nie die uiterlike persoon van die mens aan nie), het niks vir my bygevoeg nie,
7. maar, inteendeel, hulle het gesien dat aan my die goeie boodskap vir die onbesnedenes toevertrou is, net soos aan Kefa dié vir die besnedenes toevertrou is,
8. want Hy wat Kefa bekragtig het as die afgevaardigde vir die besnedenes, het my ook bekragtig as afgevaardigde vir die ander nasies.
9. Toe hulle die onverdiende guns herken wat aan my gegee is, het Ya’akov, Kefa en Yoganan, wat as pilare beskou is, aan my en Bar-Nabba die regterhand van gemeenskap gegee sodat ons na die ander nasies, maar hulle na die besnedenes, kon gaan.
10. Hulle het ons slegs versoek om die armes te onthou, wat vir my ook belangrik was om te doen,