17. Daar is hoop vir die toekoms,” sê die Here. “Jou kinders sal na hulle eie land toe terugkom.
18. Ek het gehoor dat Israel kla en sê dat Ek hulle swaar gestraf het. Hulle het gesê: ‘Ons was soos wilde kalwers wat nog geleer moes word. Ons moes leer om gehoorsaam te wees. Here, help ons om weer reg teenoor U te lewe, want U is die Here ons God.
19. Ons het die rug vir Hom gedraai, maar ons was agterna spyt daaroor. Ons kon onsself skop dat ons so onnosel was. Nou is ons skaam en verleë oor wat ons gedoen het toe ons jonk was.’”
20. Die Here het gevra: “Is Israel nie nog steeds my seun vir wie Ek baie lief is nie? Is hy nie my lieflingskind nie? Selfs al moes Ek hom beskuldig dat hy verkeerde dinge doen, het Ek steeds ’n sagte plekkie vir hom gehad. Ek voel jammer vir hom; daarom sal Ek sag met hom werk.” Dit is wat die Here sê.
21. “Plant vir julle rigtingwysers langs die pad. Maak merke op die pad. Kyk baie mooi waarlangs julle destyds gegaan het. Kom terug, Israel! Kom terug na julle stede.
22. Hoe lank sal julle nog hink op twee gedagtes? Julle is mense wat aan My ontrou is. Ek gaan iets nuuts en anders laat gebeur: so vreemd as wat dit is vir ’n vrou om ’n man te beskerm, so vreemd sal dit wees wat met Israel gaan gebeur. Ek gaan Israel as ’n beskermer laat optree.”
23. Die Here is sterker as alles en almal. Hy is die God van Israel en Hy sê: “As Ek Israel se omstandighede verander in Juda en in al hulle stede, sal hulle weer sê: ‘Mag die Here jou voorspoedig maak, Jerusalem!’ Jerusalem is die Here se spesiale woonplek.
24. Al die mense in die stede en in die gebied van Juda, die boere en die herders, sal in rus en vrede saambly.
25. Want Ek sal rus gee aan al die mense wat moeg is. En as daar mense is wat honger is, sal Ek vir hulle kos gee.”