23. Die Egiptenaars het hulle toe agternagesit. Hulle is agter hulle aan die see in met hulle perde en hulle oorlogswaens met die manne op.
24. Voor die dag breek, so teen die einde van die nagwaak, het die Here vanuit die bol vuur op die Egiptiese leër afgekyk. Hy het toe gemaak dat daar verwarring onder die Egiptenaars ontstaan het.
25. Hy het hulle strydwaens se wiele so laat vasval in die seesand dat hulle glad nie kon beweeg nie. Die Egiptenaars het vir mekaar begin sê: “Ons moet wegkom van hierdie Israeliete af. Die Here is besig om aan hulle kant teen ons te veg.”
26. Die Here sê toe vir Moses: “Steek weer jou hand oor die see uit. Die waters sal terugstroom oor Egipte, oor sy oorlogswaens en hulle manskappe.”
27. Moses het sy hand oor die see uitgesteek. Teen dagbreek het die see weer begin terugloop na waar dit vroeër was. Die Egiptenaars het voor die water probeer padgee, maar die Here het hulle in die see laat verdrink.
28. Toe die water oor hulle terugvloei, het die oorlogswaens met hulle bemanning en al onder die water verdwyn. Van die hele leër van die farao wat agter die Israeliete aan is die see in, het daar nie ’n enkele een oorgebly nie.
29. Die Israeliete het op droë grond deur daardie see getrek. Vir hulle was die water soos twee mure waartussen jy deurgeloop het.
30. So het die Here daardie dag vir Israel uit die kloue van die Egiptenaars gered. Die Israeliete het die lyke van die Egiptenaars op die strand sien lê.