56. Hy het ook gesê: “Loof die Here wat ons ’n land en vrede gegee het. Hy het sy beloftes gehou wat Hy lank reeds gemaak het.
57. Mag die Here so naby aan ons wees soos Hy destyds aan ons voorvaders was. Mag Hy ons nooit sommer los of verlaat nie.
58. Mag Hy ons gehoorsaam maak sodat ons sal doen wat Hy vra, sodat ons uit liefde vir Hom sy gebooie en sy wette sal uitleef.
59. Mag die Here tog altyd hierdie gebed onthou en alles wat ek gevra het, waar maak. Mag Hy sy volk Israel en die koning altyd liefhê en mag Hy elke dag vir hulle sorg.
60. As dit gebeur, sal al die volke van die wêreld begin besef dat die Here God is en dat daar niemand anders soos Hy is nie.
61. Mag julle, die volk van die Here, altyd aan Hom getrou wees. Mag julle, soos vandag, ook môre en oormôre na die Here se wil in sy gebooie en al sy wette luister.”
62. Toe het koning Salomo en al die mense uit blydskap en dankbaarheid vir die Here begin offer.
63. Salomo alleen het 22 000 beeste en 120 000 skape geoffer. So het Salomo en al die mense die tempel daardie dag ingewy.
64. Op daardie dag het Salomo die middelgedeelte van die voorhof, wat reg voor die huis van die Here was, gewy en toe daar begin offer. Hy het brandoffers, graanoffers en die vetgedeeltes van die diere daar verbrand. Salomo het dit so gedoen omdat die bronsaltaar te klein was vir al hierdie offers.
65. Salomo en die hele Israel het sewe dae lank feesgevier. Die mense het van ver af gekom. Selfs van die Lebo-Hamat-pas in die noorde en die Egiptiese grens in die suide was daar mense. Hulle was almal so gelukkig en bly dat hulle sommer nog sewe dae aangehou het. Hulle het altesaam veertien dae lank feesgevier.
66. Daarna het Salomo die mense huis toe gestuur. Almal was vol lof vir Salomo en vir alles wat hy gedoen het. Die volk is met groot blydskap weg omdat hulle kon sien hoe die Here se beloftes aan Dawid waar geword het.