24. Die Here het dit toe gedoen. Daar het baie groot swerms steekvlieë gekom na die farao se huis, na sy amptenare se huise en na die hele Egipte. Al die mense in die land het baie swaar gekry omdat daar so baie steekvlieë was.
25. Die farao het vir Moses en Aäron geroep en gesê: “Julle mag vir julle God offers gaan bring, maar julle moet dit in hierdie land doen.”
26. Moses het gesê: “Nee, dit sal nie reg wees om in hierdie land offers te bring nie, want die Egiptenaars haat dit wanneer ons vir die Here offers bring. Wanneer hulle sien ons bring offers, dan sal hulle ons met klippe doodgooi.
27. Ons wil in die woestyn ingaan, so ver soos ’n mens in drie dae kan loop, en ons wil daar vir ons God die Here offers bring, soos Hy vir ons gesê het.”
28. Toe sê die farao: “Ek sal julle laat gaan sodat julle vir julle God die Here in die woestyn offers kan bring. Maar julle mag nie baie ver gaan nie en julle moet vir my bid.”
29. Moses het gesê: “Ek gaan nou weg van jou en ek sal bid en vir die Here vra dat die steekvlieë môre moet weggaan van jou, weg van jou amptenare en van jou volk. Maar jy moenie weer anders besluit en sê ons mag nie gaan om vir die Here offers te bring nie.”
30. Moses het weggegaan van die farao en hy het tot die Here gebid soos die farao gevra het.
31. Die Here het gedoen wat Moses gevra het. Hy het die steekvlieë weggevat van die farao, en ook van sy amptenare en van sy volk. Daar het nie een steekvlieg oorgebly nie.
32. Maar die farao was weer hardkoppig. Hy het nie die Israeliete laat gaan nie.