16. Een wet en een reg moet geld vir julle en vir die vreemdeling wat by julle vertoef.
17. Verder het die Here met Moses gespreek en gesê:
18. Spreek met die kinders van Israel en sê vir hulle: As julle in die land kom waarheen Ek julle bring,
19. moet julle, as julle van die brood van die land eet, ’n offergawe aan die Here afgee.
20. As eersteling van julle growwe meel moet julle ’n koek as offergawe afgee; net soos die offergawe van die dorsvloer, so moet julle dit afgee.
21. Van die eerstelinge van julle growwe meel moet julle ’n offergawe aan die Here gee in julle geslagte.
22. Verder, as julle jul misgaan en nie al hierdie gebooie doen wat die Here aan Moses meegedeel het nie —
23. alles wat die Here julle deur Moses beveel het van die dag af dat die Here dit beveel het en verder in julle geslagte —
24. dan moet die hele vergadering, as dit buiten wete van die vergadering, in swakheid gebeur het, een jong bul berei vir ’n brandoffer as lieflike geur aan die Here, met die spysoffer en die drankoffer wat volgens voorskrif daarby behoort; en een bokram as sondoffer.
25. En die priester moet versoening doen vir die hele vergadering van die kinders van Israel, en dit sal hulle vergewe word; want ’n swakheid was dit, en húlle het hul offer as vuuroffer aan die Here en hul sondoffer, weens hulle swakheid, voor die aangesig van die Here gebring.
26. Dit sal dan die hele vergadering van die kinders van Israel vergewe word, ook die vreemdeling wat onder hulle vertoef; want dit het die hele volk deur swakheid oorgekom.
27. En as ’n enkele siel in swakheid sondig, moet dié ’n jaaroud bokooi as sondoffer bring.
28. En die priester moet versoening doen vir die siel wat hom misgaan het, weens sy sonde in swakheid voor die aangesig van die Here begaan, om vir hom versoening te doen; en dit sal hom vergewe word.
29. Wat die kind van die land onder die kinders van Israel aangaan en die vreemdeling wat onder hulle vertoef — een en dieselfde wet moet vir julle geld, vir hom wat in swakheid iets doen.
30. Maar die siel wat iets moedswillig doen, van die kinders van die land of van die vreemdelinge, hy versmaad die Here; en dié siel moet uitgeroei word onder sy volk uit.
31. Want die woord van die Here het hy verag en sy gebod verbreek. Dié siel moet sekerlik uitgeroei word; sy ongeregtigheid is op hom.
32. EN toe die kinders van Israel in die woestyn was, het hulle ’n man gekry wat op die sabbatdag hout bymekaarmaak.
33. En die wat hom gekry het terwyl hy hout bymekaarmaak, het hom na Moses en Aäron en na die hele vergadering gebring.
34. En hulle het hom in die gevangenis gesit, want dit was nie beslis wat met hom gedoen moes word nie.
35. Toe sê die Here vir Moses: Die man moet sekerlik gedood word; die hele vergadering moet hom buitekant die laer stenig.