17. Verder het u dienares gedink: Mag tog die woord van my heer die koning tot gerusstelling wees. Want soos ’n engel van God, so is my heer die koning om goed en kwaad te verstaan. En mag die Here u God met u wees!
18. Toe antwoord die koning die vrou en sê: Steek tog vir my niks weg wat ek jou sal vra nie. En die vrou sê: Laat my heer die koning maar spreek.
19. Daarop vra die koning: Het Joab die hand in dit alles met jou saam? En die vrou antwoord en sê: So waar as u siel leef, my heer die koning, dit is onmoontlik om regs of links af te wyk van alles wat my heer die koning gespreek het; ja, u dienaar Joab, hý het my bevel gegee, en hy het al hierdie woorde in u dienares se mond gelê.
20. Om die saak ’n ander voorkoms te gee, het u dienaar Joab hierdie ding gedoen. Maar my heer is wys soos die wysheid van ’n engel van God om alles te weet wat op die aarde gebeur.
21. En die koning sê vir Joab: Nou kyk, ek voer hierdie wens uit. Gaan dan heen, bring die jongman Absalom terug.
22. Daarop val Joab op sy aangesig op die grond en hy buig hom neer en seën die koning. En Joab sê: Vandag weet u dienaar dat ek guns in u oë gevind het, my heer die koning, omdat die koning die wens van sy dienaar uitvoer.
23. En Joab het hom klaargemaak en na Gesur gegaan en Absalom na Jerusalem gebring.
24. En die koning het gesê: Hy kan in sy huis intrek, maar my aangesig mag hy nie sien nie. En Absalom het in sy huis ingetrek, maar die aangesig van die koning nie gesien nie.
25. En in die hele Israel was daar geen man so mooi soos Absalom, so geprys nie: van sy voetsool af tot sy hoofskedel toe was daar geen gebrek aan hom nie.
26. En as hy sy hoof laat skeer — hy het dit naamlik aan die end van elke jaar laat skeer, omdat dit vir hom te swaar was, daarom het hy dit laat skeer — dan het die hare van sy hoof tweehonderd sikkels geweeg volgens die koninklike gewig.
27. En vir Absalom is drie seuns gebore en een dogter met die naam van Tamar, ’n vrou wat mooi van aansien was.
28. En Absalom het twee volle jare in Jerusalem gewoon sonder dat hy die aangesig van die koning gesien het.
29. Daarom het Absalom Joab laat roep, om hom na die koning te stuur, maar hy wou nie na hom kom nie; en hy het nog vir die tweede keer gestuur, maar hy wou nie kom nie.