23. ข้าพระองค์ทราบว่าพระองค์จะนำข้าพระองค์ไปสู่ความตายไปยังที่ซึ่งกำหนดไว้สำหรับทุกชีวิต
24. “แน่ทีเดียว ไม่มีใครยื่นมือเข้ามาช่วยคนที่แตกสลายเมื่อเขาทุกข์ยากและร้องขอให้ช่วย
25. ข้าไม่ได้ร่ำไห้เพื่อผู้ตกทุกข์ได้ยากหรือ?จิตวิญญาณของข้าไม่ได้เศร้าเสียใจเพื่อผู้ยากไร้หรือ?
26. ถึงกระนั้นเมื่อข้ามุ่งหวังสิ่งที่ดีกลับได้สิ่งที่เลวร้ายเมื่อข้ามองหาความสว่างกลับได้ความมืดมน
27. จิตใจของข้าทุกข์ร้อนไม่หยุดหย่อนพานพบแต่วันคืนอันทุกข์ทรมาน
28. ผิวข้าหมองคล้ำแต่ไม่ใช่เพราะกรำแดดข้ายืนขึ้นร้องขอความช่วยเหลือต่อชุมชน
29. ข้าถูกมองว่าเป็นพี่น้องกับหมาป่าและเป็นเพื่อนกับนกเค้าแมว
30. ผิวของข้าดำและตกสะเก็ดกายข้าร้อนรุ่มด้วยพิษไข้