1. “แต่เดี๋ยวนี้ผู้ที่อ่อนอาวุโสกว่าข้า เย้ยหยันข้าซึ่งบิดาของเขาเหล่านั้นข้ายังรังเกียจไม่ให้มาอยู่กับสุนัขเลี้ยงแกะของข้า
2. มืออันเปี่ยมพลังของพวกเขามีประโยชน์อันใดสำหรับข้าในเมื่อกำลังวังชาเสื่อมถอยจากพวกเขาแล้ว
3. พวกเขาผอมโซเพราะหิวโหยและขาดอาหารซัดเซพเนจรไปในถิ่นกันดารยามค่ำคืน
4. พวกเขาเก็บผักตามพุ่มไม้และเก็บรากไม้เป็นอาหาร
5. พวกเขาถูกขับไล่ไสส่งจากเพื่อนพ้องผู้คนตะโกนไล่หลังราวกับว่าเขาเป็นขโมย
6. พวกเขาถูกบังคับให้อาศัยอยู่ในพื้นลำธารซึ่งแห้งขอดตามโพรงหรือตามซอกหิน
7. พวกเขาส่งเสียงร้องอยู่กลางพุ่มไม้และซุกตัวกันใต้พุ่มหนาม
8. พวกเขาเป็นคนถ่อยด้อยสกุลถูกขับไล่จากแผ่นดิน
9. “และบัดนี้ลูกๆ ของพวกเขาร้องเพลงเย้ยข้าข้าตกเป็นขี้ปากของพวกเขา
10. พวกเขารังเกียจข้าและไม่ยอมเข้ามาใกล้ข้าพวกเขาถ่มน้ำลายรดหน้าข้าอย่างไม่ลังเล
11. ในเมื่อพระเจ้าทรงปลดธนูของข้าและทำให้ข้าทุกข์ยากพวกเขาไม่มีความยับยั้งชั่งใจต่อหน้าข้า