9. ขอให้ดาวรุ่งในเช้านั้นอับแสงไปขอให้ความหวังที่จะได้เห็นแสงสว่างนั้นสูญเปล่าและไม่มีวันได้เห็นแสงอรุณ
10. จงสาปแช่งวันนั้น เพราะมันไม่ยอมปิดครรภ์มารดาของข้าปล่อยให้ข้าเกิดมารู้เห็นความทุกข์นี้
11. “ทำไมหนอข้าจึงไม่ตายตั้งแต่เกิด?ทำไมไม่สิ้นลมตั้งแต่คลอด?
12. ทำไมหนอจึงมีตักที่รองรับข้าไว้มีอ้อมอกที่เลี้ยงดู?
13. ไม่เช่นนั้นป่านนี้ข้าคงได้นอนอย่างสงบข้าคงได้หลับและพักอย่างสบาย
14. กับบรรดากษัตริย์และที่ปรึกษาของโลกผู้สร้างสถานที่สำหรับตนซึ่งบัดนี้ปรักหักพัง
15. กับบรรดาผู้ครอบครองซึ่งมีเงินทองเต็มบ้าน