17. ที่นั่นคนชั่วหยุดวุ่นวายและคนเหนื่อยอ่อนก็ได้พักสงบ
18. เชลยอยู่อย่างสบายไม่ได้ยินเสียงตะคอกจากนายทาสอีกต่อไป
19. ทั้งผู้ใหญ่ผู้น้อยอยู่ที่นั่นและทาสก็เป็นอิสระจากนาย
20. “ทำไมหนอจึงยังให้แสงสว่างแก่ผู้ที่ทุกข์ลำเค็ญและให้ชีวิตแก่ผู้ที่ขมขื่นในดวงวิญญาณ?
21. แก่ผู้ที่กระหายหาความตายแต่ไม่พบทั้งๆ ที่เขาเสาะหามันยิ่งกว่าขุมทรัพย์ที่ซ่อนอยู่
22. ผู้เต็มไปด้วยความเปรมปรีดิ์และชื่นชมยินดีเมื่อพวกเขาได้ไปถึงหลุมฝังศพ
23. ทำไมยังให้ชีวิตกับชายจนตรอกผู้ที่พระเจ้าทรงปิดทางออกของชีวิตไว้?
24. เพราะการทอดถอนใจมาถึงข้าแทนข้าวปลาอาหารเสียงครวญครางของข้าพรั่งพรูออกมาเหมือนสายน้ำ
25. สิ่งที่ข้ากลัวได้มาถึงข้าสิ่งที่ข้าหวาดหวั่นเกิดขึ้นกับข้าแล้ว
26. ข้าไม่มีสันติสุข ไม่มีความสงบข้าไม่ได้พักผ่อน มีแต่ความวุ่นวายเท่านั้น”