13. ไม่เช่นนั้นป่านนี้ข้าคงได้นอนอย่างสงบข้าคงได้หลับและพักอย่างสบาย
14. กับบรรดากษัตริย์และที่ปรึกษาของโลกผู้สร้างสถานที่สำหรับตนซึ่งบัดนี้ปรักหักพัง
15. กับบรรดาผู้ครอบครองซึ่งมีเงินทองเต็มบ้าน
16. ทำไมหนอข้าจึงไม่ถูกดินกลบหน้าเหมือนทารกที่ตายตั้งแต่ยังไม่คลอดที่ไม่เคยเห็นเดือนเห็นตะวัน?
17. ที่นั่นคนชั่วหยุดวุ่นวายและคนเหนื่อยอ่อนก็ได้พักสงบ
18. เชลยอยู่อย่างสบายไม่ได้ยินเสียงตะคอกจากนายทาสอีกต่อไป
19. ทั้งผู้ใหญ่ผู้น้อยอยู่ที่นั่นและทาสก็เป็นอิสระจากนาย
20. “ทำไมหนอจึงยังให้แสงสว่างแก่ผู้ที่ทุกข์ลำเค็ญและให้ชีวิตแก่ผู้ที่ขมขื่นในดวงวิญญาณ?
21. แก่ผู้ที่กระหายหาความตายแต่ไม่พบทั้งๆ ที่เขาเสาะหามันยิ่งกว่าขุมทรัพย์ที่ซ่อนอยู่