7. ท่านไม่ได้ให้น้ำแก่ผู้อิดโรยและไม่แบ่งปันอาหารแก่ผู้หิวโหย
8. แม้ว่าท่านจะมีอิทธิพล เป็นเจ้าของที่ดินมีคนนับหน้าถือตาและอาศัยในที่แห่งนั้น
9. ท่านขับไล่ไสส่งแม่ม่ายออกไปมือเปล่าและริดรอนกำลังของลูกกำพร้าพ่อ
10. ด้วยเหตุนี้กับดักหลุมพรางจึงอยู่รายรอบท่านหายนะฉับพลันทำให้ท่านขวัญหนีดีฝ่อ
11. ความมืดมนจึงทำให้ท่านมองไม่เห็นและกระแสน้ำท่วมมิดท่าน
12. “พระเจ้าไม่ได้ประทับที่เบื้องสูงแห่งฟ้าสวรรค์หรือ?ดูเถิดว่าหมู่ดาวเบื้องบนอยู่สูงเพียงใด?
13. ถึงกระนั้นท่านก็กล่าวว่า ‘พระเจ้ารู้อะไร?พระองค์จะสามารถพิพากษาผ่านความมืดทึบนี้ได้หรือ?
14. เพราะเมฆหนาทึบบังพระองค์ไว้เมื่อพระองค์เสด็จไปมาเหนือฟ้ากว้าง พระองค์จึงไม่ทรงเห็นเรา’
15. ท่านจะเดินบนทางสายเก่าที่คนชั่วได้เดินย่ำมานั้นหรือ?
16. พวกเขาถูกคร่าไปก่อนกำหนดรากฐานของเขาถูกน้ำท่วมกวาดล้างไป
17. เขาพูดกับพระเจ้าว่า ‘อย่ามายุ่งกับเรา!องค์ทรงฤทธิ์จะทำอะไรเราได้?’
18. แต่พระเจ้านี่แหละทำให้บ้านของเขามีแต่ของดีๆฉะนั้นข้าจึงไม่ใส่ใจคำแนะนำของคนชั่วร้าย
19. “บรรดาคนชอบธรรมเห็นความย่อยยับของพวกเขาแล้วก็ชื่นชมยินดีผู้บริสุทธิ์เย้ยหยันพวกเขาว่า
20. ‘แน่นอนว่าศัตรูของเราย่อมถูกทำลายล้างและไฟเผาผลาญทรัพย์สมบัติของพวกเขา’
21. “ยอมจำนนต่อพระเจ้าเถิด คืนดีกับพระองค์แล้วความเจริญรุ่งเรืองจะมาถึงท่าน
22. จงน้อมรับคำสั่งสอนจากพระโอษฐ์ของพระองค์และเก็บพระวจนะของพระองค์ไว้ในดวงใจของท่าน
23. หากท่านกลับมาหาองค์ทรงฤทธิ์ ท่านก็จะกลับสู่ความปกติสุขหากท่านขจัดความชั่วร้ายให้ห่างไกลจากเรือนของท่าน
24. หากท่านละทิ้งแร่ทองคำของท่านไว้ในธุลีดินและโยนทองแห่งโอฟีร์ของท่านทิ้งหุบเหวไป
25. เมื่อนั้นองค์ทรงฤทธิ์เองจะทรงเป็นทองของท่านเป็นเงินเนื้อดีของท่าน