15. แขกเหรื่อและคนรับใช้ถือว่าข้าเป็นคนแปลกหน้าและมองว่าข้าเป็นคนต่างด้าว
16. ข้าเรียกคนใช้ของข้า แต่เขาไม่ตอบแม้ข้าจะอ้อนวอนเขา
17. ลมหายใจของข้าเป็นที่รังเกียจของภรรยาตัวข้าเป็นที่เกลียดชังของพี่น้องของข้าเอง
18. แม้แต่เด็กเล็กๆ ก็ดูหมิ่นเหยียดหยามข้าเมื่อข้าปรากฏตัว พวกเขาก็หัวเราะเยาะ
19. เพื่อนสนิททุกคนพากันขยะแขยงข้าบรรดาผู้ที่ข้ารักก็กลายเป็นศัตรูกับข้า
20. ข้าเหลือแต่หนังหุ้มกระดูกข้าเฉียดใกล้ความตายแค่เส้นยาแดง
21. “เพื่อนเอ๋ย! สงสารข้าเถิดเพราะพระหัตถ์ของพระเจ้าเล่นงานข้าแล้ว
22. ทำไมหนอพวกท่านถึงต้องไล่ล่าตัวข้าเหมือนอย่างที่พระเจ้าทรงกระทำ?จะแล่เนื้อเถือหนังของข้าไม่เลิกราเลยหรือ?
23. “อยากให้บันทึกถ้อยคำของข้าไว้เขียนไว้ในหนังสือม้วน
24. ใช้เครื่องมือเหล็กจารึกไว้บนแผ่นตะกั่วหรือสลักลงบนศิลาให้ถาวรเป็นนิตย์!
25. ข้ารู้ว่าพระผู้ไถ่ของข้าทรงพระชนม์อยู่และรู้ว่าในที่สุดพระองค์จะประทับยืนบนแผ่นดินโลก
26. และหลังจากที่ผิวหนังของข้าถูกทำลายไปแต่ในกายนี้ข้ายังจะเห็นพระเจ้า
27. ข้าเองจะเห็นพระเจ้ากับตาไม่ใช่คนอื่นจิตใจของข้าโหยหาอยู่ภายใน!
28. “หากท่านว่า ‘เราจะเล่นงานเขาให้อยู่หมัดเพราะต้นตอปัญหาอยู่ที่เขา’
29. ท่านเองก็ควรจะกลัวดาบนั้นเพราะพระพิโรธจะนำดาบมาลงโทษท่านแล้วท่านจะรู้ว่าการพิพากษานั้นมีอยู่”