16. คนทั้งปวงที่หนีรอดชีวิตไปได้จะหนีไปอยู่ตามภูเขาเหมือนนกพิราบตามหุบเขาพวกเขาจะร้องครวญครางเพราะบาปของตน
17. มือทุกมือจะอ่อนเปลี้ยและเข่าทุกเข่าจะอ่อนปวกเปียกเหมือนน้ำ
18. พวกเขาจะสวมใส่ผ้ากระสอบและนุ่งห่มความอกสั่นขวัญแขวนทุกใบหน้าจะถูกปิดด้วยความอัปยศอดสูและทุกศีรษะจะถูกโกน
19. “ ‘พวกเขาจะโยนเงินทิ้งตามถนนทองของพวกเขาจะมีค่าเท่ากับสิ่งโสโครกเงินและทองของพวกเขาจะไม่สามารถช่วยเขาให้รอดได้ในวันแห่งพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้ามันจะไม่ช่วยแก้หิวหรือช่วยให้อิ่มท้องเพราะมันทำให้พวกเขาสะดุดล้มลงในความบาป
20. พวกเขาภูมิใจในเพชรพลอยอันงดงามของตนและใช้มันทำรูปเคารพอันน่าชิงชังพวกเขาใช้มันทำเทวรูปอันชั่วช้าสามานย์ดังนั้นเราจะเปลี่ยนสิ่งเหล่านี้ให้กลายเป็นสิ่งที่เป็นมลทินกับพวกเขา
21. เราจะยกความมั่งคั่งของพวกเขาให้เป็นของปล้นแก่คนต่างชาติให้เป็นของเชลยแก่คนชั่วร้ายบนโลกผู้ที่จะทำให้มันเป็นมลทิน
22. เราจะเบือนหน้าหนีจากประชากรและโจรจะย่ำยีสถานที่ที่เรารักพวกมันจะเข้ามาและจะทำให้ที่นั่นเป็นมลทิน
23. “ ‘จงเตรียมโซ่ตรวน!เพราะแผ่นดินนองเลือดและกรุงนี้เต็มไปด้วยความโหดร้ายทารุณ
24. เราจะนำประชาชาติที่ชั่วร้ายที่สุดมาครอบครองบ้านเรือนของพวกเขาเราจะยุติความหยิ่งยโสของผู้มีอำนาจและสถานนมัสการของพวกเขาจะถูกทำให้เป็นมลทิน
25. เมื่อความหวาดหวั่นพรั่นพรึงมาถึงพวกเขาจะแสวงหาสันติภาพแต่ก็ไร้ประโยชน์
26. หายนะโหมกระหน่ำเข้ามาครั้งแล้วครั้งเล่าและมีข่าวลือระลอกแล้วระลอกเล่าพวกเขาจะพยายามหานิมิตจากผู้เผยพระวจนะคำสอนของปุโรหิตจากบทบัญญัติจะหมดไปคำปรึกษาของบรรดาผู้อาวุโสจะสูญสิ้นไป
27. กษัตริย์จะคร่ำครวญเจ้านายจะคลุมกายด้วยความสิ้นหวังและประชาชนจะมือไม้สั่นเราจะจัดการกับพวกเขาตามความประพฤติของพวกเขาและเราจะพิพากษาพวกเขาตามมาตรฐานของพวกเขาเมื่อนั้นพวกเขาจะรู้ว่าเราคือพระยาห์เวห์’ ”