14. “ฉะนั้นบุตรมนุษย์เอ๋ย จงพยากรณ์จงปรบมือของเจ้าให้ดาบนั้นฟาดฟันสองครั้งหรือสามครั้งมันเป็นดาบเพื่อการเข่นฆ่าคือเป็นดาบสำหรับการเข่นฆ่าครั้งใหญ่ฟาดฟันพวกเขาจากรอบทิศ
15. หัวใจของเขาจึงฝ่อลงด้วยความกลัวและผู้คนล้มตายเป็นเบือเราได้ตั้งดาบเข่นฆ่าไว้ที่ประตูทุกบานดาบนั้นถูกกวัดแกว่งเปล่งประกายดั่งสายฟ้าถูกกุมไว้เพื่อการเข่นฆ่า
16. ดาบเอ๋ย จงฟันขวับไปทางขวาแล้วฟันขวับไปทางซ้ายที่ไหนก็ได้ตามแต่คมของเจ้าจะพลิกหันไป
17. เราเองก็จะปรบมือด้วยและโทสะของเราจะเบาบางลงเราผู้เป็นพระยาห์เวห์ได้ลั่นวาจาไว้”
18. พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าพเจ้าว่า
19. “บุตรมนุษย์เอ๋ย จงกาเครื่องหมายบอกทางสองสายไว้บนแผนที่ เพื่อให้ดาบของกษัตริย์ของบาบิโลนติดตามไป ทั้งสองสายเริ่มต้นจากประเทศเดียวกัน ทำป้ายบอกทางไว้ที่ถนนแยกเข้ากรุง
20. จงขีดบอกทางสายหนึ่งไว้ให้ดาบมาฟาดฟันเมืองรับบาห์ของชาวอัมโมน และอีกสายหนึ่งไปฟาดฟันยูดาห์กับเยรูซาเล็มซึ่งมีป้อมปราการ
21. เพราะกษัตริย์ของบาบิโลนจะหยุดอยู่ที่ทางแพร่ง ทางแยกของถนนสองสาย เขาจะเสี่ยงทายด้วยการเขย่าลูกธนู จะขอคำตอบจากรูปเคารพของเขา จะตรวจดูตับสัตว์เสี่ยงทาย
22. สลากของกรุงเยรูซาเล็มอยู่ในมือขวาของเขา เขาจะตั้งเครื่องกระทุ้งกำแพง ออกคำสั่งให้เข่นฆ่า โห่ร้องออกศึก ใช้เครื่องกระทุ้งกำแพงพังประตู ก่อเชิงเทินและสร้างปราการล้อมเมือง
23. สำหรับบรรดาผู้ถวายสัตยาบันเป็นพันธมิตรกับเขา จะรู้สึกว่ามันเป็นการเสี่ยงทายจอมปลอม แต่เขาจะทำให้คนเหล่านั้นระลึกถึงความผิดของตน แล้วก็จับคนเหล่านั้นไปเป็นเชลย
24. “ฉะนั้นพระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสว่า ‘เนื่องจากพวกเจ้าทำให้นึกถึงความผิดของเจ้า ที่เจ้าได้ทำการทรยศอย่างโจ่งแจ้ง เปิดเผยบาปของตนออกมาในการกระทำทุกอย่าง เพราะเจ้าได้ทำเช่นนี้ เจ้าจึงจะตกเป็นเชลย
25. “ ‘เจ้านายแห่งอิสราเอลผู้ชั่วช้าเลวทรามเอ๋ย กำหนดเวลามาถึงเจ้าแล้ว วาระแห่งโทษทัณฑ์ของเจ้ามาถึงที่สุดแล้ว