1. วิบัติแก่กรุงของผู้กดขี่ข่มเหงซึ่งมักกบฏและมีมลทิน!
2. มันไม่ยอมฟังใครไม่ยอมรับการปรับปรุงแก้ไขไม่วางใจในองค์พระผู้เป็นเจ้าและไม่ยอมเข้ามาใกล้พระเจ้าของตน
3. ข้าราชการของกรุงนี้เป็นเหมือนสิงโตที่ร้องคำรามผู้ครอบครองของกรุงนี้ก็เป็นดั่งสุนัขป่ายามเย็นซึ่งไม่เหลืออะไรไว้ถึงเช้า
4. ส่วนบรรดาผู้เผยพระวจนะก็เย่อหยิ่งพวกเขาเป็นคนทรยศเหล่าปุโรหิตลบหลู่สถานนมัสการและย่ำยีพระบัญญัติ
5. องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ประทับอยู่ในกรุงนั้นทรงชอบธรรมพระองค์ไม่ได้ทรงทำผิดเลยทุกๆ เช้าพระองค์ทรงอำนวยความยุติธรรมและทุกๆ วันใหม่พระองค์ไม่เคยหยุดยั้งที่จะทำเช่นนั้นถึงกระนั้นคนอธรรมก็ไม่รู้จักละอาย
6. “เราได้กำจัดประชาชาติทั้งหลายเสียที่มั่นของเขาถูกทำลายล้างเราทำให้ถนนหนทางของเขาร้างเปล่าไม่มีใครผ่านไปมาเมืองต่างๆ ของเขาถูกทำลายไม่มีใครเหลืออยู่เลย ไม่เหลือสักคน
7. เราได้กล่าวแก่กรุงนั้นว่า‘แน่ทีเดียว เจ้าจะเกรงกลัวเราและยอมรับการแก้ไขปรับปรุง!’แล้วที่อยู่ของเขาจะได้ไม่ถูกทำลายและโทษทัณฑ์ของเราจะได้ไม่มาถึงเขาทั้งหมดแต่เขาก็ยังคงกระเหี้ยนกระหือรือที่จะประพฤติเสื่อมทรามเหมือนที่เคยทำมาทุกอย่าง”
8. องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า“ฉะนั้นคอยดูเถิดในวันนั้นเราจะยืนขึ้นเป็นพยานเราได้ตัดสินใจที่จะรวบรวมชนชาติและอาณาจักรต่างๆแล้วระบายโทสะอันรุนแรงทั้งปวงเหนือพวกเขาโลกทั้งโลกจะไหม้เป็นจุณด้วยไฟแห่งความโกรธอันเนื่องจากความหึงหวงของเรา
9. “แล้วเราจะชำระริมฝีปากของชนชาติทั้งหลายเพื่อพวกเขาทั้งปวงจะร้องทูลพระนามพระยาห์เวห์และเคียงบ่าเคียงไหล่กันปรนนิบัติพระองค์
10. ผู้ที่นมัสการเรา ประชากรของเราที่กระจัดกระจายไปจะนำเครื่องบูชาจากฟากข้างโน้นของแม่น้ำแห่งคูชมาถวายเรา
11. ในวันนั้นเจ้าจะไม่ต้องอับอายเนื่องด้วยความผิดทั้งปวงที่เจ้าทำไว้ต่อเราเพราะเราจะขจัดบรรดาคนที่ชื่นชมความจองหองของตนให้ออกไปจากกรุงนี้เจ้าจะไม่หยิ่งผยองอีกต่อไปบนภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของเรา
12. แต่กระนั้นเราจะเหลือคนที่ถ่อมสุภาพและอ่อนโยนไว้ซึ่งวางใจในพระนามพระยาห์เวห์
13. ชนหยิบมือที่เหลือของอิสราเอลจะไม่ทำผิดพวกเขาจะไม่พูดโกหกหรือล่อลวงเขาจะดำเนินชีวิตเป็นปกติสุขและไม่มีใครทำให้เขาหวาดกลัวอีกต่อไป”
14. ธิดาแห่งศิโยนเอ๋ย จงร้องเพลงเถิดอิสราเอลเอ๋ย จงโห่ร้องให้กึกก้องจงเปรมปรีดิ์และชื่นชมยินดีด้วยสุดใจของเจ้าเถิดธิดาแห่งเยรูซาเล็มเอ๋ย
15. องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงรับโทษทัณฑ์ของเจ้าไปแล้วทรงให้ศัตรูของเจ้าหันกลับไปพระยาห์เวห์องค์กษัตริย์แห่งอิสราเอลสถิตกับเจ้าเจ้าจะไม่หวั่นเกรงอันตรายใดๆ อีกเลย
16. ในวันนั้นผู้คนจะกล่าวแก่เยรูซาเล็มว่า“ศิโยนเอ๋ย อย่ากลัวเลยอย่าให้มือของเจ้าอ่อนเปลี้ย
17. พระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้าสถิตกับเจ้าพระองค์ทรงฤทธิ์อำนาจที่จะช่วยเจ้าพระองค์จะทรงปิติยินดีในตัวเจ้าจะทรงปลอบเจ้าด้วยความรักของพระองค์และจะทรงร้องเพลงเพราะชื่นชมยินดีในตัวเจ้า”
18. “เราจะขจัดความเศร้าโศกที่เจ้าไม่ได้ร่วมเทศกาลต่างๆ ตามกำหนดของเจ้าออกไปสิ่งนี้เป็นภาระและคำประณามสำหรับเจ้า
19. ในครั้งนั้นเราจะจัดการทุกคนที่กดขี่ข่มเหงเจ้าเราจะช่วยบรรดาคนง่อยเปลี้ยและรวบรวมผู้ที่ถูกทำให้กระจัดกระจายไปเราจะให้เขามีเกียรติและเป็นที่ยกย่องในทุกดินแดนที่พวกเขาต้องอับอาย
20. ในครั้งนั้นเราจะรวบรวมเจ้าในครั้งนั้นเราจะพาเจ้ากลับบ้านเราจะให้เจ้ามีเกียรติและเป็นที่ยกย่องในหมู่ประชาชาติทั้งปวงของแผ่นดินโลกเมื่อเราให้เจ้ากลับสู่สภาพดีต่อหน้าต่อตาเจ้า” องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนั้น