1. จงรวมตัวกัน รวมตัวกันเถิดชนชาติน่าอับอายเอ๋ย
2. ก่อนที่กำหนดเวลาจะมาถึงและวันนั้นกระหน่ำเข้ามาเหมือนลมพัดแกลบก่อนที่ความเกรี้ยวกราดขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะมาถึงเจ้าก่อนวันแห่งพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะลงมาเหนือเจ้า
3. จงแสวงหาองค์พระผู้เป็นเจ้าเถิด บรรดาผู้ถ่อมใจของแผ่นดินผู้ทำตามพระบัญชาของพระองค์จงเสาะหาความชอบธรรมและแสวงหาความถ่อมใจเผื่อบางทีเจ้าจะได้ที่พักพิงในวันแห่งพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้า
4. กาซาจะถูกทิ้งร้างและอัชเคโลนจะถูกปล่อยให้ปรักหักพังยามเที่ยงวันอัชโดดจะถูกกวาดล้างจนว่างเปล่าและเอโครนถูกถอนราก
5. ชาวเคเรธีเอ๋ยวิบัติแก่เจ้าผู้อาศัยอยู่ริมทะเลคานาอันดินแดนแห่งชาวฟีลิสเตียเอ๋ยพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ากล่าวโทษเจ้าว่า“เราจะทำลายเจ้าไม่ให้เหลือแม้แต่คนเดียว”
6. ดินแดนริมทะเลซึ่งชาวเคเรธีอาศัยอยู่จะเป็นที่สำหรับคนเลี้ยงแกะและเป็นที่สำหรับคอกแกะ
7. ดินแดนนั้นจะตกเป็นของชนหยิบมือที่เหลือของยูดาห์ที่นั่นพวกเขาจะพบทุ่งหญ้ายามเย็นเขาจะนอนลงในบ้านเรือนของอัชเคโลนพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกเขาจะทรงดูแลเขาและให้เขาคืนสู่สภาพดีอีกครั้ง
8. “เราได้ยินคำสบประมาทของโมอับและคำถากถางของชาวอัมโมนพวกเขาสบประมาทประชากรของเราและข่มขู่เอาดินแดนของพวกเขา”
9. พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ พระเจ้าแห่งอิสราเอลประกาศว่า“ฉะนั้นเรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใดโมอับจะเป็นเหมือนโสโดมและชาวอัมโมนจะเป็นเหมือนโกโมราห์อย่างแน่นอนฉันนั้นเป็นแหล่งวัชพืชและแอ่งเกลือเป็นแดนทิ้งร้างตลอดไปประชากรของเราที่เหลืออยู่จะปล้นพวกเขาและชนชาติของเราที่รอดชีวิตจะครอบครองดินแดนของพวกเขา”
10. นี่เป็นผลตอบแทนความหยิ่งจองหองของพวกเขาตอบแทนที่พวกเขาสบประมาทและเย้ยหยันประชากรของพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์
11. องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทำให้พวกเขากลัวเมื่อพระองค์ทรงทำลายพระทั้งปวงของดินแดนนั้นประชาชาติต่างๆ ที่อยู่ชายฝั่งทะเลทุกแห่งจะนมัสการพระองค์ในดินแดนของตน
12. “ชาวคูชทั้งหลายเอ๋ย เจ้าก็เช่นกันจะถูกประหารด้วยดาบของเรา”
13. พระองค์จะทรงเหยียดพระหัตถ์ออกต่อสู้กับดินแดนฝ่ายเหนือและทรงทำลายอัสซีเรียทิ้งกรุงนีนะเวห์ให้ร้างเปล่าและแห้งแล้งกันดารดั่งทะเลทราย
14. ฝูงแพะแกะและฝูงสัตว์จะอาศัยที่นั่นรวมทั้งสิงสาราสัตว์ทุกชนิดนกกระทุง นกเค้าจะเกาะอยู่ที่ซากเสาของเมืองนั้นเสียงร้องของมันดังก้องผ่านหน้าต่างตามทางจะมีกองเศษหินเศษปูนคานไม้สนซีดาร์จะถูกทิ้งไว้กลางแจ้ง
15. นี่แหละนครเจ้าสำราญซึ่งอยู่มาอย่างปลอดภัยมันบอกตัวเองว่า“นี่แหละเรา ไม่มีใครนอกจากเรา”แล้วมันก็พินาศย่อยยับขนาดไหนเป็นที่อาศัยของสัตว์ป่า!คนทั้งปวงที่ผ่านไปมาก็เย้ยหยันและเขย่ากำปั้น