3. ชนชาติหนึ่งจากทางเหนือจะมาโจมตีบาบิโลนทำให้ดินแดนนั้นถูกทิ้งร้างไม่มีใครอาศัยอยู่ทั้งคนและสัตว์จะหนีเตลิดไปหมด”
4. องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า“ในเวลานั้น ชนอิสราเอลและยูดาห์จะร่วมกันแสวงหาพระยาห์เวห์ พระเจ้าของพวกเขาด้วยน้ำตานองหน้า
5. พวกเขาจะถามทางและมุ่งหน้ามายังศิโยนพวกเขาจะเข้ามาผูกพันกับองค์พระผู้เป็นเจ้าโดยพันธสัญญานิรันดร์ซึ่งจะไม่ถูกลืมเลือน
6. “ประชากรของเราเป็นแกะหลงทางคนเลี้ยงของพวกเขาได้พาพวกเขาให้หลงเตลิดไปและเป็นเหตุให้พวกเขาร่อนเร่อยู่บนภูเขาพวกเขาซัดเซพเนจรไปเหนือภูเขาและเนินเขาและลืมถิ่นที่พำนักของตน
7. ผู้ใดพบพวกเขาก็ขย้ำกินศัตรูของพวกเขากล่าวว่า ‘เราไม่ผิดเพราะพวกเขาทำบาปต่อองค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นทุ่งหญ้าที่แท้จริงของพวกเขา องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นความหวังของบรรพบุรุษของพวกเขา’
8. “จงหนีจากบาบิโลนจงออกจากดินแดนของชาวบาบิโลนเถิดและจงเป็นเหมือนแพะนำฝูง
9. เพราะเราจะเร่งเร้ากองทัพพันธมิตรของชนชาติใหญ่ๆ จากทางเหนือมาสู้รบกับบาบิโลนพวกเขาจะเข้าประจำที่ต่อสู้กับมันบาบิโลนจะถูกยึดโดยคนจากทางเหนือลูกศรของพวกเขาเหมือนนักรบชำนาญศึกออกรบคราใดไม่เคยกลับไปมือเปล่า